zaterdag 12 december 2009

Wie ben ik als ik alleen ben?


Met die vraag werden we om 11 uur het bos in gestuurd om na 4 uur pas weer terug te keren. Birgitte, docent van het 2e jaar van de Pulsar Academie, vergeleek ons komende avontuur met een mini-vision quest: 'je gaat op zoek naar een innerlijk antwoord door open te staan voor antwoorden van buiten, in de natuur'.

Ik vond het heerlijk...alleen wandelen in de natuur, zelfs mijn natte voeten vond ik niet erg. Ik vind het altijd weer prettig te merken dat ik geniet van mijn eigen gezelschap. Het voelt trouwens helemaal niet alleen. Hoe vaag het ook klinkt, ik voelde alleen nog maar sterker de aanwezigheid van de bomen, overvliegende ganzen en mijn geliefden op afstand.

Dus ik was lekker aan het genieten en toen kwam ik aan bij een klein vennetje. Ik liep eromheen en stopte bij een grote tak in het water. Ik ging erop staan. Daardoor ontstonden de eerste kringen. Na nog meer lichte sprongen op de tak en kringen die tot het einde van het vennetje reikten, kwam het inzicht zeer helder en heftig binnen: Ik laat iets na...

Misschien vreemd, maar dit was een doorbraak voor mij. Het besef dat ik iets nalaat, ook in mijn werk, vind ik soms eng. Ik niet alleen, denk maar aan hetgeen Nelson Madela in zijn inauguratierede vertelde over 'Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht'

Nu, na een week na deze wandeltocht, weet ik dat dit inzicht mij de moed geeft om niet bang te zijn voor wat ik nalaat, dat ik impact heb en dat dat ok is.

Soms moet je even alleen zijn, wil je zoiets pas inzien.

dinsdag 1 december 2009

BeRoep

Soms als je een woord weer eens goed bekijkt, snap je weer beter wat het eigenlijk echt betekent. 'Beroep', daar zit 'roeping' in.

Is jouw beroep ook jouw roeping?