Eenvoud

Het weekthema van de Voorde:

Wat je bij je draagt, is wat je bijdraagt.van Erica de Dreu

Waarom verbind jij je met het gedachtengoed van je organisatie?

Dat was een vraag waar we het vanmiddag (redelijk toevalligerwijs) met onze directeur Harry Starren over hadden. Een interessante vraag. En eentje waarbij je volgens mij 'groot' mag denken.

Ik verbind me graag met de Baak, omdat ik geloof in haar statement: 'Ontsluit je ware potentieel en dat van anderen'

Ik geloof dat dat de wereld beter kan maken. Als iedereen doet waar die gewoon goed in is, vanuit zijn ware origine (ware potentieel) en niet vanuit waar die vind dat hij goed in moet zijn of vanuit iemand anders, dan gaat het niet meer over 'landje pik'. Dan kunnen we weg van het eeuwige kat-muis-spelletje.
Dan gun je anderen hun plek in de wereld (en in je organisatie) en neem je meer als vanzelf je eigen plek in.
(Ja, dit is idealisme. Ik denk dat ik dat heb geerfd van mijn vader. Hij is ooit begonnen als priester).

Wanneer je je eigen talent hebt gevonden en daarop vertrouwt en bouwt, kan je verschillen tussen mensen, rassen, sexen, hierarchien eerder gaan waarderen. Het besef dat iedereen zijn plek heeft op deze wereld is mijn drijfveer.

Niet doen!

"Om mijn talent te laten schijnen, hoe ik niets te doen, maar moet ik juist iets laten"

Tja...dat was even heftig om dat in te zien. Was ik al zoveel jaar heel hard aan het werk om dan te realiseren dat het allang in me zit. Ik hoef niets te 'doen'.

Dat is trouwens niet helemaal waar, want wat ik wel moet doen, is goed voor mezelf zorgen. Rust nemen en verstilling. Want alleen dan kan ik mijn automatische piloten/patronen 'laten' voor wat ze zijn.

Lang leve de onthaasting! Die krijgt voor mij nu een extra dimensie.

Succesvol werk? Word een magneet...

De laatste tijd ervaar ik bij deelnemers in trainingsprogramma's en ook bij mezelf iets interessants.

Het gaat over aantrekkingskracht.
En nu heb ik het niet over het uiterlijk.
Maar wel over het innerlijk.

Hoe beter iemand uiting geeft aan wat er in zijn innerlijk afspeelt, hoe meer hij anderen aantrekt. Let er maar eens op. Je luistert toch veel liever naar iemand die 'echt' is; iemand die het heeft over zijn verlangens, zijn kwetsbaarheden. Op het moment dat zijn masker afgaat, vraagt dat automatisch om jouw contact.

Hoe meer ik uiting geef aan 'mijn zachtheid' (mijn + pool), hoe meer mensen ik aantrek, die dat nodig hebben (de -pool op dat punt en dat moment). Hoe duidelijker ik ben in mijn communicatie (dus geen omzwervingen meer), hoe eerder ik realiseer wat ik wil. Hoe eerlijker ik ben in wat ik echt wil in mijn werk, hoe meer ik doe wat ik verlang! En daarmee zeg ik niet dat het makkelijk is trouwens.

Ik ga door met het vergroten van mijn aantrekkingskracht; ik word een echte magneet!

Twee weken vrij?

Net twee weken vakantie gehad. In de volksmond noemen we dat 'twee weken vrij'. Maar ik moet eerlijk zeggen dat 2 weken met twee jonge (lieve) kindertjes niet voelt als vrij zijn, laat staan op bezoek bij schoonfamilie.

Ik was continu bezig.

In deze levensfase klopt het label 'vrij' voor mij niet bij vakantie.

En zowiezo betekent vrijheid voor mij niet 'niet werken'. Wanneer ik 'vrij' ben, ben ik volledig mezelf, ben ik in mijn element, voel ik de flow. Voel ik geen remmingen, opereer ik vanuit mijn essentie. Ook op mijn werk.
Natuurlijk heb ik zelf meer invloed in mijn thuissituatie om me vrij te voelen, maar...mijn doel is me ook zoveel mogelijk vrij te voelen in mijn werksituatie. Ik geloof ook dat dat haar (zakelijke) vruchten afwerpt trouwens.

Het hele jaar 'vrij zijn': een mooi voornemen voor 2010!

Wie ben ik als ik alleen ben?

Met die vraag werden we om 11 uur het bos in gestuurd om na 4 uur pas weer terug te keren. Birgitte, docent van het 2e jaar van de Pulsar Academie, vergeleek ons komende avontuur met een mini-vision quest: 'je gaat op zoek naar een innerlijk antwoord door open te staan voor antwoorden van buiten, in de natuur'.

Ik vond het heerlijk...alleen wandelen in de natuur, zelfs mijn natte voeten vond ik niet erg. Ik vind het altijd weer prettig te merken dat ik geniet van mijn eigen gezelschap. Het voelt trouwens helemaal niet alleen. Hoe vaag het ook klinkt, ik voelde alleen nog maar sterker de aanwezigheid van de bomen, overvliegende ganzen en mijn geliefden op afstand.

Dus ik was lekker aan het genieten en toen kwam ik aan bij een klein vennetje. Ik liep eromheen en stopte bij een grote tak in het water. Ik ging erop staan. Daardoor ontstonden de eerste kringen. Na nog meer lichte sprongen op de tak en kringen die tot het einde van het vennetje reikten, kwam het inzicht zeer helder en heftig binnen: Ik laat iets na...

Misschien vreemd, maar dit was een doorbraak voor mij. Het besef dat ik iets nalaat, ook in mijn werk, vind ik soms eng. Ik niet alleen, denk maar aan hetgeen Nelson Madela in zijn inauguratierede vertelde over 'Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht'

Nu, na een week na deze wandeltocht, weet ik dat dit inzicht mij de moed geeft om niet bang te zijn voor wat ik nalaat, dat ik impact heb en dat dat ok is.

Soms moet je even alleen zijn, wil je zoiets pas inzien.

BeRoep

Soms als je een woord weer eens goed bekijkt, snap je weer beter wat het eigenlijk echt betekent. 'Beroep', daar zit 'roeping' in.

Is jouw beroep ook jouw roeping?