Prikken met open hart

Ik heb het even overal mee gehad. Ik erger me aan reclames, niet-nadenkende mensen op straat, TV, sommige werk-issues. Bijna alsof ik zin heb om overal tegenaan te schoppen. Even niet meer 'comme il faut' te zijn, iets dat ik normaliter toch wel geneigd ben te zijn.

Ik heb dit heel af en toe en meestal heb ik dan de neiging om me aan mijn eigen houding te ergeren. Om het zo snel mogelijk weg te stoppen en weer 'vrolijk' door te gaan. Maar ik heb nu ook het idee dat het nog wel even mag blijven. Er mezelf helemaal in te wentelen.

Mag dat? Wat heb ik er aan? Moet ik er uberhaupt iets aan hebben? Is het wel professioneel? Is het eigenlijk wel interessant voor een blog? (komt direct een stemmetje in mijn hoofd: 'lekker boeien of het interessant is voor anderen'...dat is dus precies wat ik bedoel).

Ik heb er wel iets aan.
Het maakt dat ik reserves verlies, gewoon sneller zeg wat ik bedoel. Vandaag merkte ik het in een tweetal coachingsgesprekken. Ik ergerde me aan de afweer van beide personen... en maar rondjes draaien. Ik bracht het sneller dan normaal ter sprake, dat ik boosheid voelde. Niet leuk voor de ander. Wel effectief.

Wat er op dit moment gebeurt is echt grappig, want nu ik dit schrijf, vraagt mijn man een aantal dingen over de voorbereiding van een spannend gesprek morgen. Een live moment dus: mijn irritatie wordt direct ingezet, haha. Ik erger me eraan dat hij aan zichzelf twijfelt en dat geef ik direct terug met stevige woorden. Hij is een tijdje stil. Ik ben benieuwd wat hij nu denkt, maar zeg niets. Hij zegt nu: 'Maar praat even door met mij...' Zijn interesse is gewekt! Na het gesprek verder te vervolgen zeg ik: misschien heb je nu niets aan mij, want ik ben toch op de irritatie-tour. En dat wijst hij zelfs niet af.
.....(nu ben ik heftig in gesprek)..... en dan zijn we klaar en verder.

Het is prikken met open hart wat ik doe!

Het is prikken vanuit een oprechte emotie bij mezelf. Maar ik vind het prettig om te merken dat mijn hart open daarbij 'open' blijft.

Conclusie: Voordat er iets verandert, moet je boosheid voelen. Irritatie. Dan is er pas urgentie om iets te veranderen. Ontstaat er energie om een keuze te maken. Natuurlijk moet de persoon dat eerst zelf inzien, maar goed...nu was ik vandaag de trigger misschien. Met open hart. Dat is wel belangrijk.

Bedankt 'mijn bui'
Bedankt 'mijn man'!

In de ochtend...

The Best Part of the Day by David White

I don't think some realize
Of what they're missing out,
What us, early-morn risers
Know without a doubt.

By sleeping in 'til noon time
"We've got it made," some say,
But don't know they're robbing themselves
Of the Best part of the Day!

In the early morning hours
Everything is so fresh and new,
There is a Blessed Quietness--
A time to focus and renew.

This day 'fore the world gets crazy
And the pressures build up by the hour,
There's no better time to study the Word--
And ascend to prayer's precious tower.

For guidance and strength that is needed
For the perilous Journey ahead,
How much better to arm ourselves
And from the day's start, to be led.

I'm glad I've discovered this Blessing
'Tis the best part--what can I say?
In quiet serene--You speak to me
And Inspired, We start off my day!

God Bless Early Morning Risers
Who arise, time to spend with You,
May the Sense of thine Abiding Presence
Guide and Bless us the whole day through.

--------------
Mooi...Alles nog leeg, een hele nieuwe dag voor je, waarin de mogelijkheid bestaat lles op nieuw te starten.

Stilte

Hoe vaak ben jij bewust van jezelf op een dag? Echt bewust?
Dat je uit de hektiek stapt en helemaal weer in jezelf kruipt? Alsof je je eigen 'midden' weer opzoekt? Zodat je weer vanuit je zelf kunt reageren, denken en doen?

De afgelopen dagen heb ik het geluk gehad dat ik dat vaak heb gedaan. Het lijkt op niets 'doen' en stil staan. Maar wat een ideeen krijg ik, die ik direct ten uitvoer breng en wat lijkt het dan allemaal te kloppen. De werking daarvan vind ik eigenlijk erg bizar, klinkt in eerste instantie raar. Want we zijn niet opgegroeid met het idee dat je door 'niets doen' veel bereikt. Nee...we moeten vooral veel doen, lang doorgaan en snel iets bereiken. Dat staat allemaal in de weg, tenminste bij mij vaak wel. Ook raar eigenlijk dat onze samenleving dit niet als vanzelf incorporeert. De natuur doet het wel namelijk. De seizoenen doen gelukkig nog steeds haar werk (al is dat in de kassen ook weer niet zo). En wist je dat in de winter, waarin het ogenschijnlijk stil is en alles 'dood' is, onder de grond krioelt van ontkiemend leven? Dat is wat er bij een mens ook gebeurt. Als je je momenten kiest van stilte, niets doen, ontkiemt er op den duur als vanzelf iets dat echt klopt. Ideeen die werken, initiatieven die hout snijden, noem maar op.

Dus doe je vandaag of morgen om 12.00 uur mee?
Doe je ogen dicht (desnoods op de toilet), wandel een stukje buiten of kijk uit het raam
Kruip voor een moment in jezelf
Adem rustig door
Zoek het stilste plekje op in je lichaam
Ben daar gewoon even en doe helemaal niets
Onderdruk maar even de neigingen van je denken, die je willen verleiden het doen vooral weer te gaan doen
Even niets....
Heb je het gevoel dat je echt 'in' het stilste plekje bent voor een tijdje, herinner dan je voornaam.

Wedden dat je anders uit je ogen kijkt? Dat je je collega's anders benadert? Dat je de plannen sneller of beter doorwerkt?

De weg ligt onder je voeten

De weg ligt onder je voeten. Hij ligt er al, je hoeft alleen zelf de stap te zetten.

Dat is een fijn idee, niet?
En ik vind het ook telkens weer moeilijk.

Een bijzonder interessant boek van Marcel Derkse, dat me telkens weer mateloos inspireert. En helpt bij het zetten van stappen, op die mooie weg.

Hij refereert ook aan het nummer van Acda en de Munnik: vandaag ben ik gaan lopen. Kippevel!

Veel plezier:

ontvankelijk zijn

's Ochtends vroeg op nieuwjaarsdag, het is nog heel vroeg. Het is nog donker zelfs. Mijn kinderen houden niet van uitslapen.

Ik wilde graag iets schrijven, maar wist niet wat. Alles lijkt nog leeg.
En dat is precies waar dit moment, bedenk ik me nu, over gaat. Leegte om te ontvangen wat er komt.

En dit komt er...

Deze gedachte vind ik mooi om mijzelf 's ochtends vroeg voor te stellen:
"Deze dag is nieuw, komt nooit meer terug. Alles wat er gebeurt, ontstaat voor het eerst, is uniek".

Deze gedachte stelt mij in staat om goed de dag te starten. Ik ga dan beter kijken en ervaren. Alles zo goed mogelijk ontvangen, in plaats van eroverheen te leven alsof alles 'gewoon' is. Echt te genieten van de uniekheid van de gebeurtenissen.

Deze gedachte komt nu ook in me op zo aan het begin van dit jaar. Alles ligt voor me. Dit jaar is uniek, gaat nooit meer terugkomen. Is nu vrijwel nog leeg, klaar om te ontvangen. Dit wekt nieuwsgierigheid op, verlangens.
Dat is eigenlijk ook de essentie van hoop. Leegte, klaar om te ontvangen vanuit je verlangen. Met open handen, want op een gegeven moment is het niet meer aan mijzelf, maar aan anderen of andere dingen. Ontvankelijk zijn dus.

Het voelt spannend. En positief. Op naar een 'nieuw' jaar!

Droombaan?!

Vrijdagochtend heb ik Huub van Zwieten ontmoet. Ondernemer en auteur van 'Marijn is klaar met werken', een inspiratieroman over een 10-daagse ontdekkingstocht, waarin mooie ervaringen leiden naar de vondst van een droombaan. Vol met spontane ontmoetingen die allen niet voor niets blijken te zijn. Wat vind ik dat mooi!

Een aantal quotes uit dit bijzondere boek:

- ...Diegene die tegen je zegt dat je realistisch moet blijven, heeft meestal angst om zelf eens iets moois neer te zetten. Het is allemaal onzekerheid. En van daaruit proberen we elkaar klein te houden. ...Steek vooral je nek niet uit, want da's zo bedreigend voor anderen. Maar geloof me, er is niets verhevens aan om jezelf klein te houden. In je dromen en je wensen zit juist datgene verborgen wat jij kunt neerzetten. Dat is wat jij te bieden hebt aan anderen. Je dromen najagen is daarom het meest onbaatzuchtige wat je kunt doen, want daarin zit het kadootje van jou aan de wereld verborgen...

- De nieuwe professional wil IQ, EQ en SQ verbinden; hoofd, hart en ziel kwijt kunnen in zijn werk...dan kunnen er mooiere dingen tot stand komen dan op basis van macht, hierarchie en controle...Nederland kan gidsland worden.

- Ik geloof erin, zegt Salem, dat je mensen hun eigen grootsheid moet laten ontdekken. Want alleen als je verbinding hebt met jezelf, kun je je verbinden met mensen om je heen. Vanuit eigen kracht en ontwikkeling heb je anderen het meeste te bieden.

- Through work I embrace life


Ik heb dit boek in anderhalve dag uitgelezen. De hoofdpersoon heeft spontane ervaringen, die niet toevallig lijken. Ik ontmoette Huub en las zijn boek volgens mij ook niet toevallig. Naast dat het voor de Baak interessant is om te linken, heb ik er ook een mooi idee voor mijn eigen loopbaan aan ontleend.
Benieuwd of het gaat lukken ;-)

En ben jij geinteresseerd? Google eens op droombaanhotel.

Maak jij een keuze uit dwang of uit drang?

Ik kom de laatste tijd veel mensen tegen die moeite hebben met kiezen. Een vriend maalt zo veel dat de keuze enorm lang duurt. Een vriendin is bang om te kiezen uit angst voor (weer) een verkeerde keuze. Een coachee vindt het moeilijk om te kiezen, omdat ze bang is dat ze het niet afmaakt.

Ik heb een tip.

Kiezen vanuit dwang
Onderzoek of je een keuze maakt vanuit een innerlijke dwang of een innerlijke drang. Uit dwang zou zoiets kunnen zijn: ‘als ik dat kies, dan word ik wel voor vol aangezien’. Dit is redeneren vanuit een tekort. Dat is zonde, want de meeste mensen komen daar op terug, of moeten heel hard werken/overleven om de keuze waar te maken. Het kost zoveel energie.

Kiezen vanuit drang
Drang voelt anders; je ‘weet’ gewoon diep van binnen dat dit goed is voor je. Het is redeneren vanuit een verlangen. Het is dan een voorwaarde om goed je verlangens te leren kennen. Want soms zijn we zo aan het overleven dat er een dekseltje op ons verlangen zit. Het uitvoeren van ons verlangen geeft energie; we laden op!