Van inspiratie naar realisatie

Over leven en werken gesproken!
Afgelopen week heb ik met een team van Baak-collega's in 1 week een website gemaakt: www.onlineretraite.nl en het was een super week! We begonnen maandagochtend om 10 uur met idee-ontwikkeling (inspiratie) en vrijdagmiddag was de site online (realisatie).

Dit keer een langere blog over de vraag: Waarom is dit gelukt?

Tijd-ruimte container
De werking van de creatieve wil is gebonden aan tijd. Daarbinnen vond het proces plaats van inspiratie (maandagochtend) naar realisatie (vrijdagmidag).
Een vrije gedachte, een idee, wordt gedwongen om in te dalen en realiteit te worden. Daarom is het zo belangrijk dat je een einddatum en liefst eindtijd benoemt.
En hierbij regeert niet de logica, maar de intuitie.
Ik had een ingeving rondom een online retraite een aantal maanden geleden. Er kwamen een aantal sporen samen (veel gestresste trainingsdeelnemers, ontmoeting met Huub van Zwieten van het droombaanhotel en mijn vertrek bij Baak Open, waardoor de vrijheid om dit te doen ontstond).
Het heeft even geduurd voordat ik een passende einddatum in beeld kreeg. En dat kwam door mijn ervaring met projecten die (voor mij) ellenlang kunnen duren. Met geen duidelijke en passende eindtijd, loopt de kracht van het idee als een fietsband leeg. Daar had ik geen zin in. Het moest in 1 week. Toen ik dat idee had, ging de 'creatieve energie' stromen. En dit maakte de teamleden nieuwsgierig en betrokken.
Veel van deze zinnen uit deze blog zijn, net zoals ikzelf, geinspireerd door het boek van Jan de Dreu 'Leef', hetgeen een aanrader is!)


Teamleden
Iedereen had zijn of haar eigen inbreng. Dit klinkt 'standaard', maar de manier van werken, respect voor elkaar en vrijheid, als ook het platform waarop we werkten, waren zeer helpend. Ieder had een uniek talent, enerzijds qua inhoud, anderzijds qua 'vibes', die ze inbrengen tijdens het proces. En door de expertise en humor van de teamleden, werkten we ook zeer gedreven!

Het octaaf
Ook merk ik steeds meer dat zo'n proces de wet van het octaaf volgt. Het octaaf is verdeeld in fasen, zoals de energie in scheppings-processen verloopt (pulsarkennis). Het is bedoeld als een innerlijk aanvoelen van hoe de energie verloopt. Hieronder een korte schets:

Do (intentie verdiepen): Deze beginklank zet de hele melodie. Het verloop is gebonden aan de stemming van het begin. Tijdens de korte brainstorm aan het begin kon iedereen zijn inbreng bieden, zich verbinden aan het onderwerp. Er was ruimte voor allerlei soorten gedachten over hoe de online retraite eruit zou moeten zien. Dit is doorgezet tijdens de gehele week.

Re (volharding): Toen was de verrassing aan het begin voorbij. De tegenkracht kwam eraan. Lagere stemmen probeerden mij af te leiden. Dit is een soort testfase. Van het trotseren van tegenwind wordt het idee en de intentie nog sterker.
Toen we het enthousiast waren rondom het start-idee, dacht ik 's avonds weer: 'ja, maar, wat zouden de 'hard-core' retraite-gangers van ons idee vinden? Wat vind ik er zelf eigenlijk van, heeft het wel genoeg diepgang? Etc etc' Allemaal intern geprut.
Zo werd ook de powernap geintroduceerd. Dinsdag nog geen gegadigden...toch donderdag doorgezet. En tevens vroeg ons andere werk bij mij en de teamleden ook aandacht. Hadden we uberhaupt wel genoeg tijd hiervoor?

Mi (zelfbewustzijn): Willen we dit echt doorzetten? In deze fase realiseer je je dat je in het onbekende stapt. Ja, zo ook bij ons. Ik had het idee ooit gekregen, maar het echte realiseren en naar buiten brengen, dat is andere koek! Alsof je uit de kast komt.

Fa (binnenkomst van het nieuwe): De verandering wordt ingezet. Hier ontstaat weer het oude liedje of er wordt echt iets nieuws geintroduceerd.
Wij hadden op een gegeven moment moeite met het platform, waarin we de website maakten. Moesten we voor de 'oude manier' gaan, of konden we het met deze doen? Gelukkig (wat mij betreft) zijn we met deze doorgegaan. Het nieuwe hieraan was dat de vormgeving supermooi was en dat iedereen zijn/haar steentje kon bijdragen en niet alleen de webexpert (wat normaliter kan zorgen voor een te drukke agenda van de webexpert, een vermindering van verantwoordelijkheid vanuit de rest van het team). Het nieuwe, dat iedereen kon creeeren op de website, was exact wat iedereen zo'n verademing vond in de samenwerking. En de webexpert zelf heeft doorgezet volgens mij. Zij had op woensdag een nieuwe opzet gemaakt, waarop we allemaal echt beter dan die van 's ochtends konden werken.

SOL (verantwoordelijkheid): Dat wat nieuw is, wordt echt aangenomen. Donderdag hebben we als 'gekken' gewerkt. Tegenslagen, zoals dubbel en verkeerd opslaan, opname-apparatuur vergeten, waren troef, maar luchtigheid en humor hielpen om door te zetten en als het ware onze verantwoordelijkheid te nemen.
En weer de powernap...nu enthousiastelingen!
Een poster met de titel: Ja maar, wat als alles lukt? werd onze slagzin. Ook typisch.

La (relateren): Met het nieuwe, wordt naar buiten getreden. Een mail de organisatie in ter vooraankondiging, nu konden we echt niet meer terug. Onze eer te na natuurlijk, als het niet zou lukken.

Si (completion): Alle puntjes op de i zetten. En oh...wat was dit nog een kritieke fase! Om 13.00 uur zouden we testen om om 14.00 uur live te gaan. Om 13.00 uur was er nog geen sprake van...;-( En toch konden we om 14.00 de website live zetten, daarna nog een aantal puntjes op de i, een heerlijke feestelijke pro-secco en om kwart voor 3 stond ik op het schoolplein voor mijn zoon...oef, net op tijd.

Ik geloof er heilig in, dat als we de tijd niet zo strak hadden gezet, we ander werk voor hadden laten gaan als het moeilijk werd. Dat we niet zo dedicated waren geweest met zijn allen. En dat voelt zo goed als dat zo is!

En over die puntjes op de i...ik zeg eerlijk dat er nog best wat puntjes op de i zijn te zetten op de website zelf. Maar net als in ons eigen proces, staan we open voor de inbreng van eenieder die de website bezoekt. Help jij ons? www.onlineretraite.nl

Waarom zou je je eigenlijk kwetsbaar opstellen?

Dat is een vraag die vaak wordt gesteld of gedacht in (Baak-)trainingen, waar dat vaak als mogelijke richting wordt aangegeven. Ook in coachings-gesprekken is het een geliefd onderwerp.

Ja, waarom eigenlijk?

Gisterenmiddag (na de 1e module van de Informele Leider www.debaak.nl/dil) zat ik daar weer over te mijmeren. Ik geloof er echt in, want ik merk het als ik anderen kwetsbaar zie, dan luister ik echt beter. Dan ga ik ook opener het gesprek in.
En ik merk het als ik mezelf kwetsbaarder opstel, dan voel ik mezelf vrijer dan eerder.
Maar ik kan zelf soms moeilijk de juiste antwoorden vinden op bovenstaande vraag.

Daarom heb ik besloten maar eens een 3 google-hits te volgen. Wat zeggen willekeurige anderen daarover?

http://alturl.com/m9zdt '...........Geen mijdend leiderschap, maar leiders die er zelf écht in geloven. Die stevig zijn ‘volhouden & vasthouden’, ‘het karwei ook écht afmaken’), die authentiek zijn (‘er zelf in geloven’, ‘zich kwetsbaar durven opstellen’) en die zichzelf ook ter discussie durven stellen (‘dit was niet handig’, ‘hier worstel ik mee’). En pas als je dat (blijvend) laat zien, als je er zo in zit, dan pas kun je van anderen verwachten dat ze je gaan volgen. Dat ze ook hun eigen verantwoordelijkheid gaan nemen. Pas dan wakker je het vuur in je collega’s écht aan. En zo ontstaat een beweging waar mensen met plezier aan mee werken. Iedere dag weer opnieuw!.......'

http://alturl.com/f493a"' .....Vraag jezelf eens af: wat probeer ik nu tot elke prijs te vermijden? Dat ik feilbaar ben? Dat ik andere mensen nodig heb? Dat ik kwetsbaar ben? In zo'n onbewust vermijdingsdoel gaat zoveel energie zitten dat je daar uiteindelijk burn-out van kunt raken. De batterij is dan leeg. Pas als je ook je eigen schaduwzijde accepteert en dus een reëel zelfbeeld hebt, kun je je energie weer aan andere zaken besteden....'

http://alturl.com/twhh9Dit is een TED-filmpje, waar een wetenschapper een mooie inkijk geeft in kwetsbaarheid. Het is ook nog eens erg vermakelijk gebracht. "....What made them vulnerable, made them beautiful. ....It is the birthplace of love and creativity...
En dan het belangrijkste: Wanneer we onze kwetsbaarheid negeren, negeren we ook de positieve kanten, blijheid, geluk en liefde.

Dit thema is interessant, omdat het zo tegen onze natuur ingaat. We laten ons coachen of gaan naar een training om sterker te worden. En dan worden we gestimuleerd om je zwaktes te zien, en zelfs soms te laten zien.
Maar we worden completer, we zijn er dan helemaal en niet half. Dan zijn we weer meer mens. Als je jezelf kwetsbaar opstelt, is het een uitnodiging aan anderen, als van 'kom ook maar helemaal, dan heb ik meer aan je'.

Nou...mijn 'onderzoek' is nog niet afgerond. Ik blijf dit een boeiend 'studie-onderwerp' vinden. Tips zijn zeer welkom!

Je eigen stem spreekt als er rust en stilte is

Mijn project voor dit jaar is vanochtend gestart. Een 'moedig' iemand is in ons huisje achter ons huis om de komende drie dagen rust te nemen en zo erachter te komen wat ze in haar werk wil.

Toen ik over dit project vertelde aan mijn zoon van 4 jaar, zei hij: 'oh ja...dan is het een rust-huisje en een word-huisje'. En dat is scherp van hem gezien, want dat is het precies.
Er is eerst rust nodig als je echt van binnen wilt luisteren naar je zelf, naar je eigen stem die je als het ware vertelt wat je te doen staat, bijv over je werk.

Maar die stem van binnen die spreekt zacht en hoor je niet of nauwelijks als de hele wereld om je heen andere dingen van je verlangt. Wil je het dan zelf nog? En als je dan zo lang naar anderen luistert, hoe weet je dan nog wat jij zelf zegt? En alle social media die continu informatie aan je geven, continu van buiten jezelf naar binnen. Connected met iedereen, maar krijgt die stem van binnen nog genoeg ruimte?

Die stem die komt tevoorschijn wanneer het veilig genoeg is. Wanneer er niemand in de buurt is, of wanneer je niets of niemand in de buurt laat komen, die het tegendeel beweert of afleidt. Kinderen die zijn er nog erg goed in, precies aangeven wat zij zelf willen, en ik zie het onder mijn eigen handen gebeuren dat ik daar als moeder soms tegenin ga. Omdat ik het beter zou weten en soms ook weet. Ik en andere ouders doen dat meestal overigens niet uit kwade wil. That's part of life. En het is ook 'life' om daar dan in de loop van je leven achter te komen dat je je eigen stem weer meer wilt laten horen.

Dus nodig je zelf uit om een wandeling in je eentje te doen in het bos of in de duinen. Op een gegeven moment vertelt je eigen stem je wel weer iets.

P.S. Oh ja...niet TE hard je best doen. Die 'stem' is gebaat bij relaxed-heid en mildheid. Lukt het niet, dan lukt het niet. Volgende keer beter.

En jaaa...het is zo ver!

2 jaar geleden begon ik dit blog omdat ik gedachten, gedichten en quotes kon verzamelen over alles wat met werk en leven te maken had. Omdat ik de heimelijke wens had ooit loopbaancoach te 'worden'. Nu is het zover. Een gecombineerde baan; een gedeelte Baak-baan blijft en ikzelf als loopbaancoach kom erbij.

Net als ik de loopbaanswitches van anderen fascinerend vind, vind ik die van mezelf ook boeiend. Ik verzamel op die manier kennis over dit proces en het levert me op dat ik op dat moment doe wat ik voor me zie. Van 'iets met mensen' doen, naar exacte vakken en de TU Delft, van innovatiemanager naar trainer, van trainer/coach persoonlijke ontwikkeling nu ook loopbaancoach. Het kan dus.

En nu sta ik op het punt een bord in onze tuin te zetten: Levenswerk - loopbaancoaching.

En er gaat meteen een stemmetje zeggen: 'wat een grap!'

Zo werkt het dus. Voor mij.

Wees een schepsel, word een schepper

Misschien vind je dit een vage titel...ik had ook niet direct door waar het over ging. Als je er niet echt in verdiept, blijven de woorden ook best ver van je af staan. Maar ik ga het steeds meer begrijpen, omdat ik het steeds meer doe.

Voordat je dingen kunt bedenken, maken en neerzetten (het scheppen), zijn momenten van innerlijke rust nodig. Zodat je tot jezelf komt, bij je (echte) zelf te rade kunt gaan, waarover het echt moet gaan. Ook goed in je vel zitten, jezelf fit voelen. De tijd dat je jezelf echt een schepsel voelt. En dan komt de energie en motivatie er automatisch later bij.
En het voelt paradoxaal...als je het druk hebt, of iets spannend vind niet direct in de actie te schieten.

In het kader van mijn opleiding ben ik met een project bezig en daarbij volg ik 'het octaaf'. Het voert te ver om het in detail uit te leggen, maar hierbij een link naar voor wie meer wil weten: http://www.bartvandermeij.nl/blog/de-wet-van-het-octaaf/
Het komt erop neer dat je de eerste helft nog niets doet. Bezint voor gij begint dus eigenlijk.
Daarnaast voel ik de behoefte steeds meer om mezelf af te sluiten van de snelle wereld van Blackberry's, collega's, afspraken en ga zo maar door. Zodat ik vanuit 'mijn eigen midden', vanuit alle rust, ideeen krijg en besluiten neem. En deze besluiten passen beter dan besluiten die ik neem, omdat de waan van de dag het overneemt, of omdat ik me onterecht aanpas aan anderen.

Die twee ingredienten samen, leiden ertoe dat ik in deze 'doe' fase hele goede ideeen heb, die me tijd besparen, die effect èn impact hebben. Het is moeilijker en ook verbluffender dan ik dacht!

En dan deze passende quote:
Het werkelijke doen,
komt uit het niet-doen voort.
- Marcel Derkse - Uit: Zo vrij als een vlinder

Je eigen impact niet durven zien

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zouden zijn.
Onze diepste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen.
We vragen onszelf af "wie ben ik wel dat ik briljant,
schitterend, begaafd of geweldig zou zijn?"
(Fragment uit een gedicht uit ‘A Return to Love’ van Marianne Williamson)

Dit Pulsar-Academie weekend heb ik de waarheid uit dit gedicht weer recht in mijn gezicht gekregen. Waarom vindt een mens het zo moeilijk om zijn eigen impact te zien en er in te geloven? Waarom vind ik het zo moeilijk en maak ik mezelf makkelijker kleiner?

Ik mocht zaterdag een programma geven aan mijn collega-studenten. En oh...wat vond ik het bijzonder. Heerlijk om te doen! Mijn intentie werkelijkheid zien worden. Echt eigenaar zijn en dus verantwoordelijkheid nemen en dragen. Een geinspireerd team inspireren. Energie zien en opbouwen. Vanuit stilte ontstonden er waarlijke originele ingevingen. En van daaruit ingevingen hoe een avond voor Pulsar I studenten te organiseren. En een 'Feest der Geneugten' in 2,5 uur in elkaar draaien. Voor de buitenstaander termen die misschien niet te vatten zijn, maar er was enorm veel energie opgebouwd in ieder geval. Veel inzichten.

Alleen...ik heb de impact ervan niet goed ingeschat. Ik had hem in ieder geval kleiner gemaakt dan hij was. Ik heb daarom de energie niet goed afgebouwd. Mede omdat ik niet had durven dromen dat er zoveel energie was opgebouwd door mijn medestudenten in de avond. Iedereen zinderde nog na en het was zoveel mooier geweest om deze te vangen in een inzicht en hierover bewustzijn te creeren. Het oogsten...
En laat dit direct over mijn eigen leervraag van dit jaar gaan. Dit is niet zomaar leren uit een boekje, maar leren door te ervaren, dat is goud waard.

En dan nog een paar mooie zinnen uit het gedicht:

En als wij ons licht laten schijnen,
schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.
Als wij van onze angst bevrijd zijn,
zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.

Dat belooft wat ;-)

Werken, leven EN leren

Vind je het interessant om meer te leren over leren? Waar het leren in de toekomst naar toe gaat? Hoe de nieuwe generatie wil leven, werken en leren?
Geloof je het niet als een groep studenten zelf gaat regelen dat het vak langer mag duren?

Bekijk dan:
The learning Lab, the movie
http://www.thieubesselink.com (het kleine filmpje links op de website)


Ik put er moed uit. Ik word er blij van. Ik sta te trappelen om trainingen/leerprocessen op deze manier vorm te geven.