Wie ben ik als ik alleen ben?

Met die vraag werden we om 11 uur het bos in gestuurd om na 4 uur pas weer terug te keren. Birgitte, docent van het 2e jaar van de Pulsar Academie, vergeleek ons komende avontuur met een mini-vision quest: 'je gaat op zoek naar een innerlijk antwoord door open te staan voor antwoorden van buiten, in de natuur'.

Ik vond het heerlijk...alleen wandelen in de natuur, zelfs mijn natte voeten vond ik niet erg. Ik vind het altijd weer prettig te merken dat ik geniet van mijn eigen gezelschap. Het voelt trouwens helemaal niet alleen. Hoe vaag het ook klinkt, ik voelde alleen nog maar sterker de aanwezigheid van de bomen, overvliegende ganzen en mijn geliefden op afstand.

Dus ik was lekker aan het genieten en toen kwam ik aan bij een klein vennetje. Ik liep eromheen en stopte bij een grote tak in het water. Ik ging erop staan. Daardoor ontstonden de eerste kringen. Na nog meer lichte sprongen op de tak en kringen die tot het einde van het vennetje reikten, kwam het inzicht zeer helder en heftig binnen: Ik laat iets na...

Misschien vreemd, maar dit was een doorbraak voor mij. Het besef dat ik iets nalaat, ook in mijn werk, vind ik soms eng. Ik niet alleen, denk maar aan hetgeen Nelson Madela in zijn inauguratierede vertelde over 'Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht'

Nu, na een week na deze wandeltocht, weet ik dat dit inzicht mij de moed geeft om niet bang te zijn voor wat ik nalaat, dat ik impact heb en dat dat ok is.

Soms moet je even alleen zijn, wil je zoiets pas inzien.

BeRoep

Soms als je een woord weer eens goed bekijkt, snap je weer beter wat het eigenlijk echt betekent. 'Beroep', daar zit 'roeping' in.

Is jouw beroep ook jouw roeping?

Een struisvogel die stiekem wil kijken

De crisis speelt mij parten. De crisis speelt iedereen parten. Sommigen willen ervan weg, anderen floreren bij krapte.
Zelf ben ik er nog niet uit.

Enerzijds word ik geirriteerd en gedemotiveerd van de sfeer. Soms lijkt niets te werken, de spanning op de werkvloer 'mag ik blijven?' werkt bij mij niet motiverend. We worden 'harder' en daar wil ik ver weg van blijven. Ik blijf liever geloven in een sprookje...niet in de negatieve spiraal meedraaien, naief blijven.

Wel vind ik dat deze tijd tot creatieve uitspattingen leidt. Mensen worden geforceerd slimmer te zijn. Mensen met een sportmentaliteit gaan harder rennen wanneer ze dreigen te verliezen. Als er (onpopulaire) besluiten worden genomen, leidt dat er vaak toe dat zaken die al langer niet werkten, geen (waardevolle) aandacht meer hoeven.

Voorlopig ben ik dus een naieve struisvogel, die stiekem wil kijken welke spannende, creatieve uitspattingen we kunnen maken...

geduld is een schone zaak

De Voorde (www.devoorde.nl) heeft iedere week een weekthema. Het inspireert me en deze keer ook:

Kunstenaar zijn betekent: niet rekenen en tellen; rijpen als de boom die zijn sappen niet opstuwt en die rustig in de voorjaarsstormen staat zonder bang te zijn dat er geen zomer zal volgen.
- Rainer Maria Rilke -

Voor mij gaat dit over vertrouwen in dat het goedkomt als je het niet pusht door teveel nadenken en onnodige zaken durft los te laten.

'Ik vertrek',

is een tv-programma, waarin mensen naar het buitenland vertrekken om hun droom te realiseren. Ik heb een aantal uitzendingen gezien op www.ikvertrek.nl en ik geniet er echt van.

Ik geniet van het kijken naar mensen die op het punt staan hun droom te beginnen en daar dan vervolgens middenin terecht komen. Voor sommigen is het hun levenswerk, iets dat ze altijd al hebben willen doen. Voor anderen blijkt het een enorme illusie, want ze waren op zoek naar rust en die vinden ze allesbehalve. De verhalen geven mij weer eens het bewijs dat het najagen van je droom echt niet eenvoudig is, ook niet als je dat doet op een andere plek.

Bloed, zweet en tranen! Waarom werkt dat eigenlijk zo?

Je kunt nooit zeggen: ik vertrek, want 'ik' gaat mee. Dus je patronen ook. Om maar niet over de relaties te spreken; de mensen realiseerden zich vaak niet dat ze zoveel met zijn tweeen zouden zijn...de ellende werd alleen maar versterkt wanneer het moeilijk werd.

Je stapt uit het 'gewone carriere-pad' en bewandelt dus een nieuwe weg met weinig rolmodellen en voorbeelden, want het is 'jouw' weg. Allerlei barrieres, zoals zoiets ogenschijnlijks simpel als taal, dienen overwonnen te worden. De mensen die er sneller in slaagden, hadden een soort lichtheid waarmee ze hun uitdagingen aangingen... een soort humor bijna!

Het verdriet over illusies viel mij ook op. En die vind ik ingewikkeld, want je hebt toch dromen nodig om verder te komen dan waar je nu zit. Bij de Pulsar-opleiding spreken we over verlangens. Wanneer je je verlangen helder hebt (al een hele stap), kan je ervoor gaan zorgen dat deze verlangens uitkomen. Twee dingen zijn daarin belangrijk heb ik gemerkt:
1. Flexibiliteit: Je kunt niet eisen dat de uitkomst precies zo wordt als je had 'bedacht'.
2. Open blijven: Hoop is een belangrijk vervolg op het verlangen uitspreken. En die komt van buiten. Daar kan je weinig in beinvloeden, behalve dan je er ongelofelijk voor openstellen.

Misschien een nieuwe titel voor het programma: Ik hoop... ???

Twijfel

Ik heb zin om weer te werken na mijn zwangerschapsverlof. Zin om 'mijn zinnen' weer te verzetten.

Ik krijg ideeen, zin om collega's te zien, ben boeken aan het lezen over trainen en ben op internet aan het surfen naar interessante onderwerpen.

Ik krijg ook twijfel.

Ik heb een superleuke baan, maar ik weet dat ik hem nog leuker kan maken. Ik doe leuke dingen, maar er zit meer en anders in mij. Laat ik het even zo of ga ik er meteen voor zorgen dat het nog beter wordt?

Ben ik ongeduldig?
Ben ik te negatief?
Of wil ik niet onzinnige dingen doen omdat ik 2 mooie kereltjes op de creche heb zitten en anders dus wel betere dingen te doen heb?
Of ben ik gewoon ambitieus, wil ik alles uit mij halen wat erin zit?
Wil ik mijn levenswerk nu beginnen of perfectioneren?

liefde is natuurlijker dan haat

Dit vind ik mooi en geruststellend:No one is born hating another person because of the colour of his skin, or his background or his religion. People must learn to hate, and if they can learn to hate, they can be thaught to love, for love comes more naturally to the human heart than its opposite. (Nelson Mandela)