Ik vind dit een interessante gedachte; de moeite waard om een moment bij stil te staan.
Talent
Als je er vanuit gaat dat ieder mens één bijzonder en uniek talent heeft. En talent kan je ook essentie, je ware zelf of ziel noemen. Dat ieder mens gewoon iets heel bijzonders kan. Iets dat er eigenlijk als is vanaf je geboorte en dus onafhankelijk van je afkomst, ervaringen of opleiding.
Beschermingsmechanisme
En als je er vanuit gaat dat je je als kind (gelukkig) kan beschermen tegen de kwetsuren van de buitenwereld, je dus beschermingspatronen hebt opgebouwd. En natuurlijk zijn dat ook kwaliteiten, zelfs vaak erg goede, hooggewaardeerd, zoals 'ervoor gaan', 'aanpassen', 'haantje de voorste zijn' en ga zo maar door.
Welke 'wint' dan bij je keuze voor welk werk je doet? Je talent of je patroon? Wie geef je de meeste 'voeding'? Welke kwaliteit mag het meest aan bod komen?
Zo ken ik iemand die in eerste instantie heel pittig overkomt. Vrij hard ook. Zij kan als geen ander onderhandelen en dat doet ze dus ook dagelijks in haar werk. Maar nu gaat ze twijfelen, omdat haar beschermingspatroon (het afbijten) niet meer zo goed past. Ze komt er steeds meer achter dat het niet meer nodig is in haar huidige omgeving. Ze verliest er zelfs mensen door en dàt was niet de bedoeling.
Daarnaast komt haar ware zelf steeds meer aan de oppervlakte en die is zachter, liever, die is er vóór de ander in plaats van tégen de ander.
Nu kan zij kiezen voor een andere baan, maar dat is nog niet eens noodzakelijk. Ze kan ook haar baan anders uitvoeren en het zal me niet eens verbazen als dat briljante uitkomsten heeft. Nu ze beide heeft (her)ontdekt, beide waardeert, kan zij zelf de teugels in handen houden...kiezen voor wanneer te werken vanuit haar talent en kiezen te werken vanuit haar patronen.
Mooi.
maandag 29 augustus 2011
maandag 15 augustus 2011
Crisis staat voor 'uitziften'
Het afgelopen weekend heb ik een retraite mede mogen begeleiden op de Voorde. Het waren drie dagen 'vol van stilte'. En het mooie was dat we het ritme van de getijden volgden. 7 meditatie-momenten op verschillende tijden van de dag/nacht, die je ieder op haar geheel eigen wijze in de sfeer van dat moment van de dag begeleidden. Dit helpt toch echt om in het nu, en het 'zijn' te komen ipv enkel het 'doen'.
Voor wie meer wil weten over de getijden (de moeite waard!), de Benedictijner Monnik David Steindl-Rast heeft er een mooi boek over geschreven: De muziek van de stilte.
En daaruit een prachtig stukje over crisis. Ik vond dat wel passend in deze tijdsgeest:
Een crisis is in de juiste zin des woords altijd een zuivering. Het woord is ontleend aan een stam die 'uitziften' betekent.
Een crisis is een uitscheiding, een uitziften van datgene wat levensgevend is en kan blijven bestaan van datgene wat dood is en achtergelaten moet worden. Een (persoonlijke) crisis bevat altijd drie elementen. Eerst krijg je het gevoel dat je zo niet verder kunt, dat je voor een muur staat.
Dan krijg je het gevoel dat je iets van je af moet werpen om door te kunnen gaan. Het derde en belangrijkste element in dat proces is leiding. We hebben leiding nodig; anders weten we niet wat we moeten afwerpen en hoe we aan de andere kant van deze schijnbaar ondoordringbare muur moeten komen. Die leiding is wat ik eerder de levenskracht of de zegen heb genoemd. Als we voor een muur staan en ons openstellen voor de vraag: 'Waar kan ik nu leiding vinden? Ik sta machteloos maar ik vertrouw erop dat er ergens leiding is', zullen we altijd een antwoord krijgen.
Soms komt die leiding onverwacht naar ons toe: we lezen iets dat precies van toepassing lijkt op onze situatie, of we ontmoeten iemand die precies de juiste dingen zegt. Maar soms speelt de herordening zich helemaal van binnen af: in een droom, een overwacht inzicht, een openbarende gebeurtenis. En plotseling is daar de leiding die we nodig hebben. Een crisis moeten we met vertrouwen tegemoet treden.
Mooi hè?
Ik zie dat nu ook zo duidelijk in de wereldcrisis. Kom, laten we die met vertrouwen tegemoet treden!
Voor wie meer wil weten over de getijden (de moeite waard!), de Benedictijner Monnik David Steindl-Rast heeft er een mooi boek over geschreven: De muziek van de stilte.
En daaruit een prachtig stukje over crisis. Ik vond dat wel passend in deze tijdsgeest:
Een crisis is in de juiste zin des woords altijd een zuivering. Het woord is ontleend aan een stam die 'uitziften' betekent.
Een crisis is een uitscheiding, een uitziften van datgene wat levensgevend is en kan blijven bestaan van datgene wat dood is en achtergelaten moet worden. Een (persoonlijke) crisis bevat altijd drie elementen. Eerst krijg je het gevoel dat je zo niet verder kunt, dat je voor een muur staat.
Dan krijg je het gevoel dat je iets van je af moet werpen om door te kunnen gaan. Het derde en belangrijkste element in dat proces is leiding. We hebben leiding nodig; anders weten we niet wat we moeten afwerpen en hoe we aan de andere kant van deze schijnbaar ondoordringbare muur moeten komen. Die leiding is wat ik eerder de levenskracht of de zegen heb genoemd. Als we voor een muur staan en ons openstellen voor de vraag: 'Waar kan ik nu leiding vinden? Ik sta machteloos maar ik vertrouw erop dat er ergens leiding is', zullen we altijd een antwoord krijgen.
Soms komt die leiding onverwacht naar ons toe: we lezen iets dat precies van toepassing lijkt op onze situatie, of we ontmoeten iemand die precies de juiste dingen zegt. Maar soms speelt de herordening zich helemaal van binnen af: in een droom, een overwacht inzicht, een openbarende gebeurtenis. En plotseling is daar de leiding die we nodig hebben. Een crisis moeten we met vertrouwen tegemoet treden.
Mooi hè?
Ik zie dat nu ook zo duidelijk in de wereldcrisis. Kom, laten we die met vertrouwen tegemoet treden!
woensdag 20 juli 2011
Resultaat als resultante van jou zelf
Als je werk ziet als resultante van jezelf, als hetgeen direct zichtbaar is van jou in de wereld, is dat best spannend. Dan zegt het resultaat van een project ineens ook iets over jou zelf. Dan moet je dus ook verantwoordelijkheid nemen voor randomstandigheden, die invloed hebben op dat resultaat.
Je talent heeft ertoe geleid dat het resultaat uniek is, zoals alleen jij dat kunt doen. Natuurlijk niet in elk project, maar ga maar eens na welke projecten of werkzaamheden zonder jou, ook echt anders van aard waren geweest.
Een beetje sterk gezegd: je project, dat ben jij. (en natuurlijk zijn er nuances gelukkig).
Het beeld dat anderen van je te zien krijgen
Ik ben er sinds dat hele online retraite verhaal zojuist weer mee geconfronteerd. Vanmiddag ben ik op BNR Radio een aantal minuten geinterviewd en een On Air retraite begeleid (klik hier voor het fragment). Als ik er nu op terugkijk is er natuurlijk maar een klein gedeelte van mij zichtbaar. Dat wat er binnenin allemaal nog meer aan inhoud broeit, kon ik niet kwijt in de uitzending. Dus het beeld wat de vele luisteraars in die minuten van mij te zien krijgen, is dat wat het is. Naast dat ik ook best trots ben, ook best nog pittig merk ik om daar dan volmondig verantwoordelijkheid voor te kunnen nemen.
Kunstenaarsziel
Toen ik Industrieel Ontwerpen studeerde zei de studentenbegeleider eens tegen mij dat onder deze creatieve beroepsgroep veel rsi/burnout-klachten voorkwamen. Omdat zij zich sneller vereenzelvigen met het eindproduct. Het resultaat dus als resultante van zichzelf zien. Als je een beetje perfectionistisch bent, moet dan dus ook echt helemaal goed. En helemaal zoals je het voor je ziet.
En een de beste managers die ik ooit heb gehad, zei eens: 'jij hebt een kunstenaarsziel' Dat betekent dat je iets voor je ziet, dat je als het ware alles in werking stelt om het resultaat daarnaartoe te brengen. De drijfveer om het mooier, beter kloppend te krijgen is dan heel groot, soms gaat dat ten koste van relaxedheid. Ik heb meer van deze zielen om me heen. Gelukkig maar?!
Vandaar misschien ook mijn behoefte aan rust, stilte en af en toe wel afstand nemen van mijn werk.
Je drijfveer wil niet slapen
Wat zou er gebeuren als je helemaal op afstand staat van je eigen werk? Dat je het dus niet ziet als uiting van je talent/zelf, of dat je je talent erniet in kunt uiten. Volgens mij heb ik dat ooit wel eens gehad en kon ik dat niet lang volhouden, want de drijfveer slaapt in en wil dat niet en gaat zich roeren, als in een nachtmerrie.
Je talent heeft ertoe geleid dat het resultaat uniek is, zoals alleen jij dat kunt doen. Natuurlijk niet in elk project, maar ga maar eens na welke projecten of werkzaamheden zonder jou, ook echt anders van aard waren geweest.
Een beetje sterk gezegd: je project, dat ben jij. (en natuurlijk zijn er nuances gelukkig).
Het beeld dat anderen van je te zien krijgen
Ik ben er sinds dat hele online retraite verhaal zojuist weer mee geconfronteerd. Vanmiddag ben ik op BNR Radio een aantal minuten geinterviewd en een On Air retraite begeleid (klik hier voor het fragment). Als ik er nu op terugkijk is er natuurlijk maar een klein gedeelte van mij zichtbaar. Dat wat er binnenin allemaal nog meer aan inhoud broeit, kon ik niet kwijt in de uitzending. Dus het beeld wat de vele luisteraars in die minuten van mij te zien krijgen, is dat wat het is. Naast dat ik ook best trots ben, ook best nog pittig merk ik om daar dan volmondig verantwoordelijkheid voor te kunnen nemen.
Kunstenaarsziel
Toen ik Industrieel Ontwerpen studeerde zei de studentenbegeleider eens tegen mij dat onder deze creatieve beroepsgroep veel rsi/burnout-klachten voorkwamen. Omdat zij zich sneller vereenzelvigen met het eindproduct. Het resultaat dus als resultante van zichzelf zien. Als je een beetje perfectionistisch bent, moet dan dus ook echt helemaal goed. En helemaal zoals je het voor je ziet.
En een de beste managers die ik ooit heb gehad, zei eens: 'jij hebt een kunstenaarsziel' Dat betekent dat je iets voor je ziet, dat je als het ware alles in werking stelt om het resultaat daarnaartoe te brengen. De drijfveer om het mooier, beter kloppend te krijgen is dan heel groot, soms gaat dat ten koste van relaxedheid. Ik heb meer van deze zielen om me heen. Gelukkig maar?!
Vandaar misschien ook mijn behoefte aan rust, stilte en af en toe wel afstand nemen van mijn werk.
Je drijfveer wil niet slapen
Wat zou er gebeuren als je helemaal op afstand staat van je eigen werk? Dat je het dus niet ziet als uiting van je talent/zelf, of dat je je talent erniet in kunt uiten. Volgens mij heb ik dat ooit wel eens gehad en kon ik dat niet lang volhouden, want de drijfveer slaapt in en wil dat niet en gaat zich roeren, als in een nachtmerrie.
donderdag 7 juli 2011
Practice what I preach
In afwachting van een filmpje op nu.nl over de online retraite (jaja, daar is 'ie weer), overdenk ik wat ik nog meer, of beter, had willen zeggen tijdens het interview.
In de auto na de opname, overviel mij een 'oud gevoel'. Namelijk een gevoel dat ik had toen ik vroeger bij de rector werd geroepen en mijn verhaal mocht doen. En dat ik naderhand dacht: 'dat had ik ook nog willen zeggen...en dat, en dat!'
Waarom ben ik niet ietsje meer ad-rem?
Mental noise...dat is mijn belangrijkste antwoord op die vraag.
Ik laat me vooraf en tijdens een spannend gesprek afleiden door invloeden van buiten, wat anderen vinden en willen. Zo gaat dat dus, ook op je werk.
Die 'noise' maakt dat je afwijkt van je eigen koers. Dat is exact de reden waarom ik steeds terugkeer naar het tegendeel van de noise, het thema 'stilte en rust'.
Lucia de Rijker (wereldkampioen bokser) zei het eens mooi: Stilte leert me luisteren naar dingen die ik normaal niet toelaat. Wat leer je van stilte? Je wordt alerter. Wanneer je wel of niet moet reageren.
Voor het interview had ik tips gevraagd op twitter. Als ik die tips bekijk gaan ze allemaal over: blijf jezelf, volg zelf eerst je eigen online retraite. En verdomd...ik had het moeten doen. Mijn eigen 'boodschap' van de online retraite, was even niet in beeld. Ik heb geen kort moment genomen in afzondering om even stil te staan bij de wezenlijke vragen:
- Wat wil ik zelf over de buhne brengen?
- Wat is mijn belangrijkste boodschap?
- Van waaruit doe ik dit eigenlijk ook weer allemaal?
- Wat is mijn intentie?
Kortom, de les 'practice what I preach' is weer hard binnen gekomen. Losstaand van het feit of het nu een goed filmpje is geworden of niet, want ik heb het nog niet eens gezien.
En het lijkt allemaal zo logisch. Dus... ik heb in dat kader besloten om binnenkort zelf ook een driedaagse retraite te doen. Net zoals ik zelf mensen ontvang voor een prive-retraite in ons zomerhuis Rust aan Zee dompel ik mezelf ook onder in leegte, op adem komen, stilte, rust, natuur.
Zodat ik zelf ook mijn eigen fluisterstem (ziel) weer goed kan horen en volgen. Net zoals ik ieder ander toewens in zijn of haar fase van het leven, hektiek of periode van dilemma's.
In de auto na de opname, overviel mij een 'oud gevoel'. Namelijk een gevoel dat ik had toen ik vroeger bij de rector werd geroepen en mijn verhaal mocht doen. En dat ik naderhand dacht: 'dat had ik ook nog willen zeggen...en dat, en dat!'
Waarom ben ik niet ietsje meer ad-rem?
Mental noise...dat is mijn belangrijkste antwoord op die vraag.
Ik laat me vooraf en tijdens een spannend gesprek afleiden door invloeden van buiten, wat anderen vinden en willen. Zo gaat dat dus, ook op je werk.
Die 'noise' maakt dat je afwijkt van je eigen koers. Dat is exact de reden waarom ik steeds terugkeer naar het tegendeel van de noise, het thema 'stilte en rust'.
Lucia de Rijker (wereldkampioen bokser) zei het eens mooi: Stilte leert me luisteren naar dingen die ik normaal niet toelaat. Wat leer je van stilte? Je wordt alerter. Wanneer je wel of niet moet reageren.
Voor het interview had ik tips gevraagd op twitter. Als ik die tips bekijk gaan ze allemaal over: blijf jezelf, volg zelf eerst je eigen online retraite. En verdomd...ik had het moeten doen. Mijn eigen 'boodschap' van de online retraite, was even niet in beeld. Ik heb geen kort moment genomen in afzondering om even stil te staan bij de wezenlijke vragen:
- Wat wil ik zelf over de buhne brengen?
- Wat is mijn belangrijkste boodschap?
- Van waaruit doe ik dit eigenlijk ook weer allemaal?
- Wat is mijn intentie?
Kortom, de les 'practice what I preach' is weer hard binnen gekomen. Losstaand van het feit of het nu een goed filmpje is geworden of niet, want ik heb het nog niet eens gezien.
En het lijkt allemaal zo logisch. Dus... ik heb in dat kader besloten om binnenkort zelf ook een driedaagse retraite te doen. Net zoals ik zelf mensen ontvang voor een prive-retraite in ons zomerhuis Rust aan Zee dompel ik mezelf ook onder in leegte, op adem komen, stilte, rust, natuur.
Zodat ik zelf ook mijn eigen fluisterstem (ziel) weer goed kan horen en volgen. Net zoals ik ieder ander toewens in zijn of haar fase van het leven, hektiek of periode van dilemma's.
zaterdag 25 juni 2011
Het volgen van 'de energie'...
Energie...een vaag woord, vind je niet? Ik vind dat het te pas en te onpas gebruikt wordt ('daar krijg ik energie van', 'de energie van de groep' etc) en dan is voor mij soms de essentie van het woord ver te zoeken. Over wat mijn man, van origine natuurkundige, daar soms van vindt nog maar te zwijgen.
Maar goed...het is óók een mooi woord.
Energie...wat betekent het eigenlijk?Na even googlen kom ik op het volgende: Energie is etymologisch afkomstig van het Griekse woord ‘energia’ wat’ werkzaamheid’ betekent. Algemeen kunnen we energie omschrijven als de mogelijkheid om veranderingen teweeg te brengen.
Kijk, daar kan ik wat mee...
Energie volgen in plaats van een target?!
Het lijkt namelijk zo dat dat wanneer ik een project start vanuit een eigen idee, dat mij na aan het hart ligt, dat het dan vanzelf gaat. Tenminste...mits ik 'de energie' van het realisatie proces volg. En ik vind dat fascinerend.
Ik neem als voorbeeld weer de online retraite. Ik vond het hele proces al een cadeautje (zie vorige blog); alle energie werkte mee op een of andere manier. En kwam er als toetje nog een journalist op af van de Volkskrant, zie hier het digitale resultaat.
Je kunt dat natuurlijk niet afdwingen. Gelukkig niet eigenlijk. Het enige dat ik te doen heb, is mooie dingen realiseren als ik er zelf in geloof. De tijd bepalen waarbinnen ik het wil realiseren. En de energie binnen het proces van inspiratie naar realisatie blijven volgen.
De energie blijven volgen en dat is dus wat anders dan mijn bewijsdrang, milestones of een target van mijn baas. Je kunt het niet zien, het is niet concreet, niet rationeel en niet te meten. Maar ik weet inmiddels wel dat het 'er' is.
En ik heb nogal wat project-ideeen om dit principe te oefenen. Dus dat worden boeiende tijden ;-)
Maar goed...het is óók een mooi woord.
Energie...wat betekent het eigenlijk?Na even googlen kom ik op het volgende: Energie is etymologisch afkomstig van het Griekse woord ‘energia’ wat’ werkzaamheid’ betekent. Algemeen kunnen we energie omschrijven als de mogelijkheid om veranderingen teweeg te brengen.
Kijk, daar kan ik wat mee...
Energie volgen in plaats van een target?!
Het lijkt namelijk zo dat dat wanneer ik een project start vanuit een eigen idee, dat mij na aan het hart ligt, dat het dan vanzelf gaat. Tenminste...mits ik 'de energie' van het realisatie proces volg. En ik vind dat fascinerend.
Ik neem als voorbeeld weer de online retraite. Ik vond het hele proces al een cadeautje (zie vorige blog); alle energie werkte mee op een of andere manier. En kwam er als toetje nog een journalist op af van de Volkskrant, zie hier het digitale resultaat.
Je kunt dat natuurlijk niet afdwingen. Gelukkig niet eigenlijk. Het enige dat ik te doen heb, is mooie dingen realiseren als ik er zelf in geloof. De tijd bepalen waarbinnen ik het wil realiseren. En de energie binnen het proces van inspiratie naar realisatie blijven volgen.
De energie blijven volgen en dat is dus wat anders dan mijn bewijsdrang, milestones of een target van mijn baas. Je kunt het niet zien, het is niet concreet, niet rationeel en niet te meten. Maar ik weet inmiddels wel dat het 'er' is.
En ik heb nogal wat project-ideeen om dit principe te oefenen. Dus dat worden boeiende tijden ;-)
zaterdag 28 mei 2011
Van inspiratie naar realisatie
Over leven en werken gesproken!
Afgelopen week heb ik met een team van Baak-collega's in 1 week een website gemaakt: www.onlineretraite.nl en het was een super week! We begonnen maandagochtend om 10 uur met idee-ontwikkeling (inspiratie) en vrijdagmiddag was de site online (realisatie).
Dit keer een langere blog over de vraag: Waarom is dit gelukt?
Tijd-ruimte container
De werking van de creatieve wil is gebonden aan tijd. Daarbinnen vond het proces plaats van inspiratie (maandagochtend) naar realisatie (vrijdagmidag).
Een vrije gedachte, een idee, wordt gedwongen om in te dalen en realiteit te worden. Daarom is het zo belangrijk dat je een einddatum en liefst eindtijd benoemt.
En hierbij regeert niet de logica, maar de intuitie.
Ik had een ingeving rondom een online retraite een aantal maanden geleden. Er kwamen een aantal sporen samen (veel gestresste trainingsdeelnemers, ontmoeting met Huub van Zwieten van het droombaanhotel en mijn vertrek bij Baak Open, waardoor de vrijheid om dit te doen ontstond).
Het heeft even geduurd voordat ik een passende einddatum in beeld kreeg. En dat kwam door mijn ervaring met projecten die (voor mij) ellenlang kunnen duren. Met geen duidelijke en passende eindtijd, loopt de kracht van het idee als een fietsband leeg. Daar had ik geen zin in. Het moest in 1 week. Toen ik dat idee had, ging de 'creatieve energie' stromen. En dit maakte de teamleden nieuwsgierig en betrokken.
Veel van deze zinnen uit deze blog zijn, net zoals ikzelf, geinspireerd door het boek van Jan de Dreu 'Leef', hetgeen een aanrader is!)
Teamleden
Iedereen had zijn of haar eigen inbreng. Dit klinkt 'standaard', maar de manier van werken, respect voor elkaar en vrijheid, als ook het platform waarop we werkten, waren zeer helpend. Ieder had een uniek talent, enerzijds qua inhoud, anderzijds qua 'vibes', die ze inbrengen tijdens het proces. En door de expertise en humor van de teamleden, werkten we ook zeer gedreven!
Het octaaf
Ook merk ik steeds meer dat zo'n proces de wet van het octaaf volgt. Het octaaf is verdeeld in fasen, zoals de energie in scheppings-processen verloopt (pulsarkennis). Het is bedoeld als een innerlijk aanvoelen van hoe de energie verloopt. Hieronder een korte schets:
Do (intentie verdiepen): Deze beginklank zet de hele melodie. Het verloop is gebonden aan de stemming van het begin. Tijdens de korte brainstorm aan het begin kon iedereen zijn inbreng bieden, zich verbinden aan het onderwerp. Er was ruimte voor allerlei soorten gedachten over hoe de online retraite eruit zou moeten zien. Dit is doorgezet tijdens de gehele week.
Re (volharding): Toen was de verrassing aan het begin voorbij. De tegenkracht kwam eraan. Lagere stemmen probeerden mij af te leiden. Dit is een soort testfase. Van het trotseren van tegenwind wordt het idee en de intentie nog sterker.
Toen we het enthousiast waren rondom het start-idee, dacht ik 's avonds weer: 'ja, maar, wat zouden de 'hard-core' retraite-gangers van ons idee vinden? Wat vind ik er zelf eigenlijk van, heeft het wel genoeg diepgang? Etc etc' Allemaal intern geprut.
Zo werd ook de powernap geintroduceerd. Dinsdag nog geen gegadigden...toch donderdag doorgezet. En tevens vroeg ons andere werk bij mij en de teamleden ook aandacht. Hadden we uberhaupt wel genoeg tijd hiervoor?
Mi (zelfbewustzijn): Willen we dit echt doorzetten? In deze fase realiseer je je dat je in het onbekende stapt. Ja, zo ook bij ons. Ik had het idee ooit gekregen, maar het echte realiseren en naar buiten brengen, dat is andere koek! Alsof je uit de kast komt.
Fa (binnenkomst van het nieuwe): De verandering wordt ingezet. Hier ontstaat weer het oude liedje of er wordt echt iets nieuws geintroduceerd.
Wij hadden op een gegeven moment moeite met het platform, waarin we de website maakten. Moesten we voor de 'oude manier' gaan, of konden we het met deze doen? Gelukkig (wat mij betreft) zijn we met deze doorgegaan. Het nieuwe hieraan was dat de vormgeving supermooi was en dat iedereen zijn/haar steentje kon bijdragen en niet alleen de webexpert (wat normaliter kan zorgen voor een te drukke agenda van de webexpert, een vermindering van verantwoordelijkheid vanuit de rest van het team). Het nieuwe, dat iedereen kon creeeren op de website, was exact wat iedereen zo'n verademing vond in de samenwerking. En de webexpert zelf heeft doorgezet volgens mij. Zij had op woensdag een nieuwe opzet gemaakt, waarop we allemaal echt beter dan die van 's ochtends konden werken.
SOL (verantwoordelijkheid): Dat wat nieuw is, wordt echt aangenomen. Donderdag hebben we als 'gekken' gewerkt. Tegenslagen, zoals dubbel en verkeerd opslaan, opname-apparatuur vergeten, waren troef, maar luchtigheid en humor hielpen om door te zetten en als het ware onze verantwoordelijkheid te nemen.
En weer de powernap...nu enthousiastelingen!
Een poster met de titel: Ja maar, wat als alles lukt? werd onze slagzin. Ook typisch.
La (relateren): Met het nieuwe, wordt naar buiten getreden. Een mail de organisatie in ter vooraankondiging, nu konden we echt niet meer terug. Onze eer te na natuurlijk, als het niet zou lukken.
Si (completion): Alle puntjes op de i zetten. En oh...wat was dit nog een kritieke fase! Om 13.00 uur zouden we testen om om 14.00 uur live te gaan. Om 13.00 uur was er nog geen sprake van...;-( En toch konden we om 14.00 de website live zetten, daarna nog een aantal puntjes op de i, een heerlijke feestelijke pro-secco en om kwart voor 3 stond ik op het schoolplein voor mijn zoon...oef, net op tijd.
Ik geloof er heilig in, dat als we de tijd niet zo strak hadden gezet, we ander werk voor hadden laten gaan als het moeilijk werd. Dat we niet zo dedicated waren geweest met zijn allen. En dat voelt zo goed als dat zo is!
En over die puntjes op de i...ik zeg eerlijk dat er nog best wat puntjes op de i zijn te zetten op de website zelf. Maar net als in ons eigen proces, staan we open voor de inbreng van eenieder die de website bezoekt. Help jij ons? www.onlineretraite.nl
Afgelopen week heb ik met een team van Baak-collega's in 1 week een website gemaakt: www.onlineretraite.nl en het was een super week! We begonnen maandagochtend om 10 uur met idee-ontwikkeling (inspiratie) en vrijdagmiddag was de site online (realisatie).
Dit keer een langere blog over de vraag: Waarom is dit gelukt?
Tijd-ruimte container
De werking van de creatieve wil is gebonden aan tijd. Daarbinnen vond het proces plaats van inspiratie (maandagochtend) naar realisatie (vrijdagmidag).
Een vrije gedachte, een idee, wordt gedwongen om in te dalen en realiteit te worden. Daarom is het zo belangrijk dat je een einddatum en liefst eindtijd benoemt.
En hierbij regeert niet de logica, maar de intuitie.
Ik had een ingeving rondom een online retraite een aantal maanden geleden. Er kwamen een aantal sporen samen (veel gestresste trainingsdeelnemers, ontmoeting met Huub van Zwieten van het droombaanhotel en mijn vertrek bij Baak Open, waardoor de vrijheid om dit te doen ontstond).
Het heeft even geduurd voordat ik een passende einddatum in beeld kreeg. En dat kwam door mijn ervaring met projecten die (voor mij) ellenlang kunnen duren. Met geen duidelijke en passende eindtijd, loopt de kracht van het idee als een fietsband leeg. Daar had ik geen zin in. Het moest in 1 week. Toen ik dat idee had, ging de 'creatieve energie' stromen. En dit maakte de teamleden nieuwsgierig en betrokken.
Veel van deze zinnen uit deze blog zijn, net zoals ikzelf, geinspireerd door het boek van Jan de Dreu 'Leef', hetgeen een aanrader is!)
Teamleden
Iedereen had zijn of haar eigen inbreng. Dit klinkt 'standaard', maar de manier van werken, respect voor elkaar en vrijheid, als ook het platform waarop we werkten, waren zeer helpend. Ieder had een uniek talent, enerzijds qua inhoud, anderzijds qua 'vibes', die ze inbrengen tijdens het proces. En door de expertise en humor van de teamleden, werkten we ook zeer gedreven!
Het octaaf
Ook merk ik steeds meer dat zo'n proces de wet van het octaaf volgt. Het octaaf is verdeeld in fasen, zoals de energie in scheppings-processen verloopt (pulsarkennis). Het is bedoeld als een innerlijk aanvoelen van hoe de energie verloopt. Hieronder een korte schets:
Do (intentie verdiepen): Deze beginklank zet de hele melodie. Het verloop is gebonden aan de stemming van het begin. Tijdens de korte brainstorm aan het begin kon iedereen zijn inbreng bieden, zich verbinden aan het onderwerp. Er was ruimte voor allerlei soorten gedachten over hoe de online retraite eruit zou moeten zien. Dit is doorgezet tijdens de gehele week.
Re (volharding): Toen was de verrassing aan het begin voorbij. De tegenkracht kwam eraan. Lagere stemmen probeerden mij af te leiden. Dit is een soort testfase. Van het trotseren van tegenwind wordt het idee en de intentie nog sterker.
Toen we het enthousiast waren rondom het start-idee, dacht ik 's avonds weer: 'ja, maar, wat zouden de 'hard-core' retraite-gangers van ons idee vinden? Wat vind ik er zelf eigenlijk van, heeft het wel genoeg diepgang? Etc etc' Allemaal intern geprut.
Zo werd ook de powernap geintroduceerd. Dinsdag nog geen gegadigden...toch donderdag doorgezet. En tevens vroeg ons andere werk bij mij en de teamleden ook aandacht. Hadden we uberhaupt wel genoeg tijd hiervoor?
Mi (zelfbewustzijn): Willen we dit echt doorzetten? In deze fase realiseer je je dat je in het onbekende stapt. Ja, zo ook bij ons. Ik had het idee ooit gekregen, maar het echte realiseren en naar buiten brengen, dat is andere koek! Alsof je uit de kast komt.
Fa (binnenkomst van het nieuwe): De verandering wordt ingezet. Hier ontstaat weer het oude liedje of er wordt echt iets nieuws geintroduceerd.
Wij hadden op een gegeven moment moeite met het platform, waarin we de website maakten. Moesten we voor de 'oude manier' gaan, of konden we het met deze doen? Gelukkig (wat mij betreft) zijn we met deze doorgegaan. Het nieuwe hieraan was dat de vormgeving supermooi was en dat iedereen zijn/haar steentje kon bijdragen en niet alleen de webexpert (wat normaliter kan zorgen voor een te drukke agenda van de webexpert, een vermindering van verantwoordelijkheid vanuit de rest van het team). Het nieuwe, dat iedereen kon creeeren op de website, was exact wat iedereen zo'n verademing vond in de samenwerking. En de webexpert zelf heeft doorgezet volgens mij. Zij had op woensdag een nieuwe opzet gemaakt, waarop we allemaal echt beter dan die van 's ochtends konden werken.
SOL (verantwoordelijkheid): Dat wat nieuw is, wordt echt aangenomen. Donderdag hebben we als 'gekken' gewerkt. Tegenslagen, zoals dubbel en verkeerd opslaan, opname-apparatuur vergeten, waren troef, maar luchtigheid en humor hielpen om door te zetten en als het ware onze verantwoordelijkheid te nemen.
En weer de powernap...nu enthousiastelingen!
Een poster met de titel: Ja maar, wat als alles lukt? werd onze slagzin. Ook typisch.
La (relateren): Met het nieuwe, wordt naar buiten getreden. Een mail de organisatie in ter vooraankondiging, nu konden we echt niet meer terug. Onze eer te na natuurlijk, als het niet zou lukken.
Si (completion): Alle puntjes op de i zetten. En oh...wat was dit nog een kritieke fase! Om 13.00 uur zouden we testen om om 14.00 uur live te gaan. Om 13.00 uur was er nog geen sprake van...;-( En toch konden we om 14.00 de website live zetten, daarna nog een aantal puntjes op de i, een heerlijke feestelijke pro-secco en om kwart voor 3 stond ik op het schoolplein voor mijn zoon...oef, net op tijd.
Ik geloof er heilig in, dat als we de tijd niet zo strak hadden gezet, we ander werk voor hadden laten gaan als het moeilijk werd. Dat we niet zo dedicated waren geweest met zijn allen. En dat voelt zo goed als dat zo is!
En over die puntjes op de i...ik zeg eerlijk dat er nog best wat puntjes op de i zijn te zetten op de website zelf. Maar net als in ons eigen proces, staan we open voor de inbreng van eenieder die de website bezoekt. Help jij ons? www.onlineretraite.nl
donderdag 19 mei 2011
Waarom zou je je eigenlijk kwetsbaar opstellen?
Dat is een vraag die vaak wordt gesteld of gedacht in (Baak-)trainingen, waar dat vaak als mogelijke richting wordt aangegeven. Ook in coachings-gesprekken is het een geliefd onderwerp.
Ja, waarom eigenlijk?
Gisterenmiddag (na de 1e module van de Informele Leider www.debaak.nl/dil) zat ik daar weer over te mijmeren. Ik geloof er echt in, want ik merk het als ik anderen kwetsbaar zie, dan luister ik echt beter. Dan ga ik ook opener het gesprek in.
En ik merk het als ik mezelf kwetsbaarder opstel, dan voel ik mezelf vrijer dan eerder.
Maar ik kan zelf soms moeilijk de juiste antwoorden vinden op bovenstaande vraag.
Daarom heb ik besloten maar eens een 3 google-hits te volgen. Wat zeggen willekeurige anderen daarover?
http://alturl.com/m9zdt '...........Geen mijdend leiderschap, maar leiders die er zelf écht in geloven. Die stevig zijn ‘volhouden & vasthouden’, ‘het karwei ook écht afmaken’), die authentiek zijn (‘er zelf in geloven’, ‘zich kwetsbaar durven opstellen’) en die zichzelf ook ter discussie durven stellen (‘dit was niet handig’, ‘hier worstel ik mee’). En pas als je dat (blijvend) laat zien, als je er zo in zit, dan pas kun je van anderen verwachten dat ze je gaan volgen. Dat ze ook hun eigen verantwoordelijkheid gaan nemen. Pas dan wakker je het vuur in je collega’s écht aan. En zo ontstaat een beweging waar mensen met plezier aan mee werken. Iedere dag weer opnieuw!.......'
http://alturl.com/f493a"' .....Vraag jezelf eens af: wat probeer ik nu tot elke prijs te vermijden? Dat ik feilbaar ben? Dat ik andere mensen nodig heb? Dat ik kwetsbaar ben? In zo'n onbewust vermijdingsdoel gaat zoveel energie zitten dat je daar uiteindelijk burn-out van kunt raken. De batterij is dan leeg. Pas als je ook je eigen schaduwzijde accepteert en dus een reëel zelfbeeld hebt, kun je je energie weer aan andere zaken besteden....'
http://alturl.com/twhh9Dit is een TED-filmpje, waar een wetenschapper een mooie inkijk geeft in kwetsbaarheid. Het is ook nog eens erg vermakelijk gebracht. "....What made them vulnerable, made them beautiful. ....It is the birthplace of love and creativity...
En dan het belangrijkste: Wanneer we onze kwetsbaarheid negeren, negeren we ook de positieve kanten, blijheid, geluk en liefde.
Dit thema is interessant, omdat het zo tegen onze natuur ingaat. We laten ons coachen of gaan naar een training om sterker te worden. En dan worden we gestimuleerd om je zwaktes te zien, en zelfs soms te laten zien.
Maar we worden completer, we zijn er dan helemaal en niet half. Dan zijn we weer meer mens. Als je jezelf kwetsbaar opstelt, is het een uitnodiging aan anderen, als van 'kom ook maar helemaal, dan heb ik meer aan je'.
Nou...mijn 'onderzoek' is nog niet afgerond. Ik blijf dit een boeiend 'studie-onderwerp' vinden. Tips zijn zeer welkom!
Ja, waarom eigenlijk?
Gisterenmiddag (na de 1e module van de Informele Leider www.debaak.nl/dil) zat ik daar weer over te mijmeren. Ik geloof er echt in, want ik merk het als ik anderen kwetsbaar zie, dan luister ik echt beter. Dan ga ik ook opener het gesprek in.
En ik merk het als ik mezelf kwetsbaarder opstel, dan voel ik mezelf vrijer dan eerder.
Maar ik kan zelf soms moeilijk de juiste antwoorden vinden op bovenstaande vraag.
Daarom heb ik besloten maar eens een 3 google-hits te volgen. Wat zeggen willekeurige anderen daarover?
http://alturl.com/m9zdt '...........Geen mijdend leiderschap, maar leiders die er zelf écht in geloven. Die stevig zijn ‘volhouden & vasthouden’, ‘het karwei ook écht afmaken’), die authentiek zijn (‘er zelf in geloven’, ‘zich kwetsbaar durven opstellen’) en die zichzelf ook ter discussie durven stellen (‘dit was niet handig’, ‘hier worstel ik mee’). En pas als je dat (blijvend) laat zien, als je er zo in zit, dan pas kun je van anderen verwachten dat ze je gaan volgen. Dat ze ook hun eigen verantwoordelijkheid gaan nemen. Pas dan wakker je het vuur in je collega’s écht aan. En zo ontstaat een beweging waar mensen met plezier aan mee werken. Iedere dag weer opnieuw!.......'
http://alturl.com/f493a"' .....Vraag jezelf eens af: wat probeer ik nu tot elke prijs te vermijden? Dat ik feilbaar ben? Dat ik andere mensen nodig heb? Dat ik kwetsbaar ben? In zo'n onbewust vermijdingsdoel gaat zoveel energie zitten dat je daar uiteindelijk burn-out van kunt raken. De batterij is dan leeg. Pas als je ook je eigen schaduwzijde accepteert en dus een reëel zelfbeeld hebt, kun je je energie weer aan andere zaken besteden....'
http://alturl.com/twhh9Dit is een TED-filmpje, waar een wetenschapper een mooie inkijk geeft in kwetsbaarheid. Het is ook nog eens erg vermakelijk gebracht. "....What made them vulnerable, made them beautiful. ....It is the birthplace of love and creativity...
En dan het belangrijkste: Wanneer we onze kwetsbaarheid negeren, negeren we ook de positieve kanten, blijheid, geluk en liefde.
Dit thema is interessant, omdat het zo tegen onze natuur ingaat. We laten ons coachen of gaan naar een training om sterker te worden. En dan worden we gestimuleerd om je zwaktes te zien, en zelfs soms te laten zien.
Maar we worden completer, we zijn er dan helemaal en niet half. Dan zijn we weer meer mens. Als je jezelf kwetsbaar opstelt, is het een uitnodiging aan anderen, als van 'kom ook maar helemaal, dan heb ik meer aan je'.
Nou...mijn 'onderzoek' is nog niet afgerond. Ik blijf dit een boeiend 'studie-onderwerp' vinden. Tips zijn zeer welkom!
Abonneren op:
Posts (Atom)