Ogen dicht

Vaak wordt er tegen mij gezegd: 'volgens mij zie jij veel'. En dat klopt. Ik zie veel. Maar...niet altijd is dat prettig. Dat heb ik afgelopen weekend tijdens het eerste weekend van mijn opleiding (Pulsar Academie, de Voorde) ontdekt.

Ik kreeg een ontsteking naast mijn oog. Geen pijn, ik werd alleen geforceerd om mijn rechteroog dicht te houden. En ik vond het een geschenk. Even in mezelf en voelen. Niet afgeleid worden door anderen, wat anderen doen, hoe ik dat interpreteer.

Uiteindelijk bleek dat de ontsteking op medisch vlak wel serieus te nemen viel. Maar ik ben blij dat ik deze les op spiritueel(?) vlak ook serieus heb genomen.

Ik ga vaker mijn ogen dicht doen. Ook op plekken, waar dat niet direct als normaal beschouwd wordt.

Niet weten

Het is nu rust in de halve finale WK Nederland tegen Urugay. Toen ik de afwasmachine inruimde, zeilde er ineens een gedachte binnen: Ik houd van het moment waarop je het nog niet weet.

Niemand weet op dit moment of Nederland gaat winnen. Het staat 1-1. Op TV zijn ze aan het analyseren, net of dat je meer in de richting zou brengen.
Echt niemand weet het. En dat vind ik boeiend. Dat maakt ons nieuwsgierig.

Wanneer je nadenkt over wat je wilt in dit leven, weet je het ook niet. Niemand kan het je vertellen. Vandaag tijdens het begeleiden van intervisie, bleek ook weer dat 4 van de 5 een loopbaan-vraag hadden. Je kunt dan de boel gaan analyseren, zoals we natuurlijk ook hebben gedaan. Maar eigenlijk is het veel boeiender om je helemaal over te geven aan het 'niet-weten'. Om de kramp van het wel willen weten los te laten. En alleen maar nieuwsgierig zijn naar wat er zich aandient. Geduldig geboeid blijven kijken, zonder je dood te staren.

Voor mezelf geldt ook dat loslaten van controle van de situatie momenteel een item is. Ik raak te vaak mezelf kwijt in 'het doen'. Net of het 'doen' zorgt voor zekerheid in de toekomst. Voor mij geldt nu ook...overgave aan wat er zich aandient. Niet stilzitten, maar me niet kwijtraken in de drukte en het doen. Vertrouwen op wat het leven voor spel speelt.

Het is nu 1-1...ze gaan weer beginnen. Spannend!

Druk

Ik heb het druk. En ik vind het erg leuk wat ik allemaal doe. Ik vind het boeiend om te bedenken wat het motortje is dat mij laat rijden. Ik voel een soort cadans.

Motortje
Het motortje dat mij iedere ochtend weer laat opstaan en de drive geeft om met enthousiasme en creativiteit aan mijn initiatieven te werken. Het heeft te maken dat ik meer vertrouw op mijn talent. Ik ben duidelijker in wat ik doe en niet doe. Daardoor heb ik een 'uitgifte-luik' voor wat ik de wereld te geven heb. En mijn binnenste vindt dat fijn. Eindelijk wordt er beter geluisterd!
Wat is jouw motortje?

'Voeding'
Ook voel ik dat ik af en toe wel de vertraging nodig heb, anders draai ik door. Weet je wat mij helpt?
Met mijn voeten in het zand, hier op het strand. Grappig, als ik er nu zo over nadenk, is dat heel wezenlijk. Mijn voeten op de grond, anders heb ik het gevoel dat ik zo de lucht in vlieg door de cadans. Zo, weer een inzicht, terwijl ik dit schrijf. Dankjewel.
Wat is jouw voeding?

Kleur bekennen part-two ?!

Het blijft over hetzelfde gaan! Vorige week heb ik een workshop gevolgd bij de Baak van Sabine Rijssenbeek met Auro-Soma kleurenflessen.

Het was spannend. Iedereen van ons moest 2 flessen kiezen. De eerste die je kiest , is je 'zielefles', de tweede fles, je uitdaging daarin. En...ik koos op de een of andere manier als tweede het flesje zonder kleur, transparant, of eigenlijk met alle kleuren van de regenboog. Sabine gaf een klinkklare uitleg...Ik ben zelf helder, ik heb veel talenten (alle kleuren vermengd), alleen, om die talenten ten volle te kunnen benutten, moet ik... kleur bekennen! Alleen als ik mezelf helemaal uit, geen reserves meer, als ik me een weg bevecht door 'de tranen' (het heldere 'water') heen, kan ik mijn ware talent leven.

Jezus. Weer wordt het mij helder gemaakt, dat ik uit de kast moet komen. Maar ja, hoe doe je dat?
Ik vind dat ik al best goed bezig ben. Met dit blog, mijn opleiding, tijdens mijn werk maak ik keuzes en neem ik risico. Volgens de Aura-Soma leer, en mijn gekozen flesjes, moet ik dus eerst nog (meer) verdriet 'doorleven'.

Goed...laat maar komen. Mijn wil is sterker dan mijn angst.

Kwetsbaarheid

Kwetsbaarheid die je binnen houdt, maakt zwak.
Kwetsbaarheid die je toont, maakt sterk.

Dit inzicht vind ik zeer waar. Ik merk dat ik de laatste tijd vaak schrijf over het 'uiten' van jezelf als krachtbron. Kennelijk mijn thema van deze tijd.

Wat is jouw thema nu?

Kleur bekennen

Doe jij iets wat je eigenlijk niet wilt qua werk? En snap je niet waarom het je niet lukt om dat te doen wat je het liefste wilt?

Ik had dat een tijdje geleden ook. En weet je wat hielp?

Kleur bekennen. Uit de kast komen.

Erachter komen wat je wilt is 1. Maar zeggen dat je dat wilt aan de buitenwereld is 2. Want die zou wel eens kunnen zeggen: 'Jij?'
In mijn geval ging ik ervan uit dat iedereen om mij heen wel wist wat ik precies wilde. Maar tijdens een intervisie-bijeenkomst werd het mij helder dat ik eigenlijk nooit echt duidelijk was in mijn wens. Vanaf het moment dat ik 'uit de kast ben', doe ik wat ik wil. Kennelijk was mijn grootste barriere weer mijzelf...

Zo ging het ook met dit blog. Ik schreef het al een tijdje, gewoon om een plek te hebben voor mezelf, waar ik gedachten verzamelde. Vanaf het moment dat ik kleur ging bekennen, ging ik dit blog ook delen met de buitenwereld.

En dat was spannend!

Kwetsbaar.

En voelde enorm krachtig.

Eenvoud

Het weekthema van de Voorde:

Wat je bij je draagt, is wat je bijdraagt.van Erica de Dreu