woensdag 9 mei 2012

I-phone...bye bye!

Dag lieve I-phone,

Toen ik je voor het eerst zag gingen mijn handen tintelen. Ik zwijmelde van je, met je.

Lange tijd hield ik je dichtbij me. Altijd was je eigenlijk wel in mijn buurt.
Je volgde me in de auto, in de badkamer, op tafel. Zelfs in de nacht lag je naast me.
Te roepen om mijn nieuwsgierigheid.

Ik viel voor je veelzijdigheid, je inhoud en je entertainment. Als een ekster bespeurde ik rode balletjes met cijfers er in, als teken voor nieuwe mails. Nieuwe berichten, als reden om te bestaan. Ik lees, ik reageer, dus ik besta.

En vorige week zag ik het opeens. Een donderslag bij heldere hemel. Of was het toch stiekemer?
Jij bepaalt mijn tijd.
Jij neemt mijn 'tussentijd' over.
Ja, ik word zelfs jouw slaaf. In plaats van jouw eigenaar.
Het is soms echt fijn om even in jou te verdwijnen. Of is het een vlucht?
Uit 'het nu'?

'Ergens alle tijd voor hebben', dat is iets wat ik al lang verlangde. Het naar buiten kijken, niet verdwijnen in jouw krapte. Mijn verlangen bracht mij ademruimte. En jou rust.

Ja, ik houd jou nu op gepaste afstand.

Ik ben weer de regisseur van mijn tijd.

Dankjewel, lieve I-phone, voor je les.