vrijdag 14 oktober 2011

Luisterruimte

Dit is mijn nieuwe favoriete woord. Echt prachtig vind ik hem.
Een studiegenoot van de Pulsar Academie Ellen Weustink heeft hem bedacht (ere wie ere toekomt).

Het gaat over de ruimte die er is om echt te kunnen luisteren. Naar de ander, of naar jezelf. Soms (en eigenlijk meestal) moet je die ruimte organiseren. En dat is niet eenvoudig in de huidige tijd met zoveel afleiding om ons heen.
Sommige issues of vragen zijn gewoon te zinvol of te belangrijk om tussen de bedrijven door even te beantwoorden, en sterker nog, meestal leef je er gewoon overheen. Nijpende loopbaan-gerelateerde vragen hebben bijvoorbeeld allemaal wel echt ruimte en aandacht nodig, om te kunnen luisteren naar wat en hoe je het zelf echt wilt. Doe je dat niet, krijg je het toch wel (meestal te laat) op je bordje.

Dus stel.... je hebt een complexe vraag en je wilt een antwoord. Dan kan je luisterruimte gaan creëren. Dan kan je de omstandigheden zo maken dat je niet wordt afgeleid. En als het dan een tijdje stil is om je heen en daardoor in jou, komt er als vanzelf een antwoord of richting. Klinkt eenvoudiger dan het is, want als het een tijdje stil is om ons heen, dan worden we daar ongemakkelijk van, gaan we toch snel weer wat doen. Toen ik griep had heb ik het nog gemerkt hoe moeilijk ik het vind gewoon stil te liggen op de bank of in bed.
We gaan snel iets doen om ons nuttiger te voelen, of om die complexe vraag en het wellicht nog pijnlijke antwoord maar even niet te horen. Of omdat je agenda, I-phone, collega's of gezin het niet toelaat, of omdat het makkelijke korte termijn aandacht is. Wanneer was het voor jou de laatste (of de eerste) keer dat je echt naar je zelf ging luisteren?
Een retraite van een paar dagen is toch wel een excellente vorm van het creëren van luisterruimte voor jezelf. Ik vermoed ook (en zie om me heen) dat retraites er gewoon bij gaan horen en geen overdreven zweverige 'vakanties' meer zijn.

En het creëren van luisterruimte in een coachingstraject blijft voor mij een ultieme uitdaging, elke keer weer. De veiligheid waarborgen, voor iedereen op een andere manier. En dan iemand te begeleiden naar een moment, waarop er even helemaal niets hoeft, waarin de beschermingsmechanismen even uit mogen, het denken (vaak) ook even op de achtergrond, waarin alles even gevoeld mag worden wat op dat moment relevant is. Hoe kwetsbaar is dat.

maandag 10 oktober 2011

Energie-management: Ontladen en Opladen

Vandaag lig ik ziek op de bank. En dat is iets dat ik niet heel makkelijk kan. Mijn wereld staat dan even stil en kennelijk vind ik dat niet heel prettig.

Vragen rondom mijn eigen energie-management komen dan ook op. Ik heb het de laatste tijd namelijk erg druk gehad. En weinig tijd genomen om rust te nemen en op een gegeven moment is het energie-vat weer enigszins leeg, mijn weerstand lager en hop...de griep neemt haar beslag op mij.

In een van de trainingen die ik gaf, vertelde een collega-trainster een mooi stukje over ontladen en opladen en direct wist ik: dit geldt ook voor mij.

Ontladen
Na elke spannende gebeurtenis, optreden of meeting, kom ik er eigenlijk altijd 'vol' van terug. Zoals we dat momenteel modern zeggen: ik stond helemaal 'aan', m.a.w. mijn adrenaline-peil is hoog, ik bruis van energie en verhalen. Verhalen, emoties en gevoelens van anderen en gebeurtenissen. Een trainer zei wel eens: ' de dag na een zware training voel ik me grijs'. Klinkt wellicht vreemd, maar ik begrijp goed wat ze bedoelt. Als het ware leeggegeven en vol van andere dingen.
Het is dan dus wel zaak om je te ontladen van die energie, emoties, gevoelens, verhalen van anderen. En dat lukt het best als ik een beetje aan kan rommelen. Even helemaal niets hoef. Ook een lange douche werkt goed. Een wandeling in de duinen. Tenslotte helpt een dagsluiting (meditatief moment voordat ik ga slapen), me om de gebeurtenissen van die dag nog even de revue te laten passeren en ze bij een uitademing ook echt los te laten.
Als ik goed ontlaad, heb ik het gevoel dat ik weer bij mezelf terugkom, in plaats van te blijven hangen bij eerdere gebeurtenissen of ontmoetingen. En dat blijven hangen, dat kost veel (onnodige) energie.

Opladen
Soms zegt men ook: ik heb veel van mezelf gegeven. En zo voelt dat inderdaad soms zo. En dat stukje moet ik dan wel weer opbouwen. Ik denk dat iedereen dat op een eigen manier doet.
Het lezen van een goed boek, kijken van een boeiende film, een warm bad, sauna. Ook lekker eten kan mij helemaal doen opladen. De term 'nutteloos genieten' vind ik eigenlijk prachtig, of eigenlijk ogenschijnlijk nutteloos genieten, want het nut is er weldegelijk. Maar in onze maatschappij en om het maar even bij mezelf te houden: Ik vind dit soms erg moeilijk om het bovenaan mijn prioriteitenlijst te plaatsen. Want er is nog een mailbox vol, huis op te ruimen, actielijstjes weg te werken, boodschappen te doen en ga zo maar door. En die lijken direct duidelijk resultaat te hebben en het genieten van een warm bad niet. Dat werkt subtieler. En die subtiliteit is wegbezuinigd in ons drukke, efficiënte bestaan.

En natuurlijk ga ik nu direct al weer de fout in door dit stukje te typen, terwijl ik ziek ben. Typisch toch? Ik 'weet' het allemaal zo goed en oeps...zo zie je maar...ik ga weer in bed liggen, uitzieken en slapen...