Op het soefipad
ontdek je om te beginnen de kunst van het alleen-zijn in de menigte. Vervolgens
ontdek je de menigte binnen je eenzaamheid – de stemmen in je binnenste….
Hoe dan ook,
ineens wist ik dat ik nergens naartoe hoefde. Niet meer. Ik had er schoon
genoeg van om altijd te verlangen naar een andere plek, naar verderop, altijd
haastig, ondanks mezelf. Ik was al waar ik wilde zijn. Ik hoefde alleen maar
hier te bijven en naar binnen te kijken.’
(Uit ‘Liefde kent
40 regels' door Elif Shafak)
Alleen maar ‘hier blijven en naar binnen kijken'. Dat is dus de kunst.
Ooit heb ik 10 dagen Vipassana meditatie beoefend. Tien dagen stilte,
gemiddeld 8 uur per dag mediteren. Heerlijk, die stilte, helemaal niets hoeven.
En wat er allemaal in je opkomt als je zo lang zit, een wervelwind aan
gedachten, oordelen, gevoelens en inzichten. Zo stil was het van binnen meestal
helemaal niet. Maar wel had ik eindelijk tijd om dat allemaal naar boven te
laten komen.
Uiteindelijk blijkt Vipassana het voor mij niet te zijn. Voor mij werken
de korte ‘tussen’-meditaties beter, helemaal in hectische tijden, want ik blijk gewoon niet 2 uur de tijd nemen om stil te worden. Jammer, maar zo werkt het
voor mij nu eenmaal.
Momenten van
stilte
Dus de korte momenten van stilte…even luisterruimte creëren. Want dat woord is nog steeds een unicum voor
mij. Echt kunnen luisteren naar wat er is, in je is en je wordt verteld door
het leven.
In mijn zoektocht naar mensen die dit op een unieke manier in de
praktijk brengen, stuitte ik op Rogier Huffnagel. Iemand die zich uitermate
goed kan bewegen in het zakelijke werkveld. Dus twee werelden uitstekend kan
verbinden. Eens per jaar vertrok hij naar India om te mediteren en zich terug
te trekken, waarna hij bij terugkomst altijd besluiten beter kon nemen.
En bij ingewikkelde issues waar hij echt wakker van kan liggen, mediteert hij 20 minuten. Daarna is het issue niet meer relevant, althans de warboel die het hoofd het er af en toe van maakt, is opgelost. Het hoofd wordt even ‘naar de achtergrond geschoven’. Uiteindelijk kan hij het dan aan de ingevingen overlaten. Hij maakt zich daarvoor tijdens de 20 minuten ontvankelijk.
En bij ingewikkelde issues waar hij echt wakker van kan liggen, mediteert hij 20 minuten. Daarna is het issue niet meer relevant, althans de warboel die het hoofd het er af en toe van maakt, is opgelost. Het hoofd wordt even ‘naar de achtergrond geschoven’. Uiteindelijk kan hij het dan aan de ingevingen overlaten. Hij maakt zich daarvoor tijdens de 20 minuten ontvankelijk.
Voorafgaand aan sommige bestuursvergaderingen nodigde hij het gehele
bestuur uit voor een korte reflectie. De gehele vergadering verliep dan vanuit
een ander perspectief. Iedereen was de ‘luisterruimte’ ingeslopen en liet zich
niet enkel meer regeren door automatismen. En natuurlijk...hij mediteert al sinds zijn 14e jaar, maar korte reflectiemomenten zijn voor iedereen weggelegd. Dat geloof ik echt.
Stok in de rivier
Als je er van uitgaat dat briljante inzichten of belangrijke ingevingen
uit je onderbewuste of je ziel komen, dan is het interessant om af en toe stil te staan om vervolgens te
kunnen versnellen. Je ziel is namelijk ‘verder’ dan je lichaam en je
gedachten.
Een (korte) meditatie is, zoals een collega-trainer ooit heel mooi
verwoordde, als een stok in de rivier
plaatsen. De rivier (de buitenwereld) stroomt door met snelheid en roerige
golven. De stok (je binnenwereld) beziet die stroom vanuit een vast punt. En
kan daardoor gewoon meer zien.
Daar komt nog bij dat als jij die stok in de rivier bent, anderen om jou heen dat heel
prettig vinden. Eindelijk iemand die het vanuit rust kan bezien.
Dus waarom doe je
niet mee met deze (heel simpele) oefening van 1 minuut?
- Ga goed rechtop zitten, ontspannen en toch ook alert.
- Balanceer gedurende 1 minuut je hoofd op je romp. Enkel dat. Voel de zwaarte van je hoofd, en vind het zwaartepunt in het midden. Laat verder alle spanning geleidelijk wegvloeien. Voel dan je zwaarder wordende hoofd steeds weer balanceren op je romp.
- Adem ter afsluiting een aantal keer diep in en uit.
Als ik dit doe, kan ik me daarna beter ‘overgeven aan de stroom des
levens’, mijn ‘geworstel’ met issues is minder zwaar, even weer pas op de
plaats om vanuit mijn ‘midden’ te acteren in plaats van te re-ageren.
En wat is 1 minuut?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten