Ik vind dit een boeiende tijd waarin ik leef. Aan alle kanten word ik gevraagd om meer te doen in minder tijd. Om te connecten met iedereen via alle social media. Om alle tussenmomenten even te spieken welke berichten er van wie zijn. Om heerlijk met die snelheid mee te varen. Lekker luchtig, en actie. Om me van buiten te laten inspireren.
En er is ook een andere kant. Die andere kant roept me juist om stil te staan. Niets te doen. Te connecten met iets anders dan afleiding. Met iets van binnen, of met iets onbenoembaars van buiten. Is moeilijker, niet altijd leuk. Wel van hogere kwaliteit.
Tien maanden geleden heb ik de fascinatie uitgesproken over bovenstaand gegeven. En dan vooral de trek van de eerste, en waarom de tweede vaak het ondergeschoven kindje is. En hoe ik dat kan doorbreken. Ik heb toch immers genoeg opleiding, meditatie en inzichten die het belang van het tweede aanmerken?
Ik weet hoe ik het moet doen, stilstaan. Ik kan fantastische meditaties doen, ik houd van de natuur en weet wat me dat oplevert, ik weet wat het lezen van bepaalde boeken doet en ik ken de rijkdom van retraites en stilte. En waarom geef ik dat niet genoeg voorrang?
En terwijl ik ongeveer de hele tijd dacht dat ik door moest zoeken om een betere ‘hoe’ te vinden, hoe ik dan toch stil kon staan ondanks de hektiek, vond ik het uiteindelijk bij een dieper besef van het ‘waarom’.
Dit ‘onderzoek’ heb ik de afgelopen tijd dus met me meegedragen. Alles wat er gebeurde, veel van wat ik las, wie ik ontmoette, stond in dat teken. De komende twee zomermaanden juli en augustus schrijf ik daarover in dit blog.
Iedere week komt er een aantal blogs over onderwerpen, die hieraan gerelateerd zijn. Zowel over mijn verwondering over dit thema, als richtingen die mij helpen stil te staan in deze versnelling.
En ik weet...het is vakantietijd. Maar mensen die connected zijn, daar zijn dat niet van 9 tot 5...toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten